ଜ୍ଞାନୀ ସୁକାନୀ ମଳ୍ଯା ଵିନା ଏ ନାଵ ପଣ ତାରେ ନହୀଂ;
ଆ କାଳମାଂ ଶୁଦ୍ଧାତ୍ମଜ୍ଞାନୀ ସୁକାନୀ ବହୁ ବହୁ ଦୋହ୍ଯଲୋ,
ମୁଜ ପୁଣ୍ଯରାଶି ଫଳ୍ଯୋ ଅହୋ ! ଗୁରୁକ୍ ହାନ ତୁଂ ନାଵିକ ମଳ୍ଯୋ.
ବାହ୍ଯାଂତର ଵିଭଵୋ ତାରା, ତାରେ ନାଵ ମୁମୁକ୍ଷୁନାଂ.
ନିଜାଲଂବୀଭାଵେ ପରିଣତି ସ୍ଵରୂପେ ଜଈ ଭଳେ,
ନିମିତ୍ତୋ ଵହେଵାରୋ ଚିଦଘନ ଵିଷେ କାଂଈ ନ ମଳେ.
ଜେ ଵଜ୍ରେ ସୁମୁମୁକ୍ଷୁ ସତ୍ତ୍ଵ ଝଳକେ ; ପରଦ୍ରଵ୍ଯ ନାତୋ ତୂଟେ;
କ ରୁଣା ଅକାରଣ ସମୁଦ୍ର ! ତନେ ନମୁଂ ହୁଂ;
ହେ ଜ୍ଞାନପୋଷକ ସୁମେଘ ! ତନେ ନମୁଂ ହୁଂ,
ଆ ଦାସନା ଜୀଵନଶିଲ୍ପୀ ! ତନେ ନମୁଂ ହୁଂ.
ଵାଣୀ ଚିନ୍ମୂର୍ତି ! ତାରୀ ଉର-ଅନୁଭଵନା ସୂକ୍ଷ୍ମ ଭାଵେ ଭରେଲୀ;
ଭାଵୋ ଊଂଡା ଵିଚାରୀ, ଅଭିନଵ ମହିମା ଚିତ୍ତମାଂ ଲାଵୀ ଲାଵୀ,
ଖୋଯେଲୁଂ ରତ୍ନ ପାମୁଂ,