[ਵੀਤਰਾਗ ਸਰ੍ਵਜ੍ਞਕੋ ਦ੍ਰਵ੍ਯ-ਭਾਵ ਘਾਤਿਕਰ੍ਮੋਂਕਾ ਅਭਾਵ ਹੋਨੇਸੇ ਉਨ੍ਹੇਂ ਭਯ, ਰੋਸ਼, ਰਾਗ, ਮੋਹ, ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭ ਚਿਨ੍ਤਾ, ਖੇਦ, ਮਦ, ਰਤਿ, ਵਿਸ੍ਮਯ, ਨਿਦ੍ਰਾ ਤਥਾ ਉਦ੍ਵੇਗ ਕਹਾਁਸੇ ਹੋਂਗੇ ?
ਔਰ ਉਨਕੋ ਸਮੁਦ੍ਰ ਜਿਤਨੇ ਸਾਤਾਵੇਦਨੀਯਕਰ੍ਮੋਦਯਕੇ ਮਧ੍ਯ ਬਿਨ੍ਦੁ ਜਿਤਨਾ ਅਸਾਤਾਵੇਦਨੀਯਕਰ੍ਮੋਦਯ ਵਰ੍ਤਤਾ ਹੈ ਵਹ, ਮੋਹਨੀਯਕਰ੍ਮਕੇ ਬਿਲਕੁਲ ਅਭਾਵਮੇਂ, ਲੇਸ਼ਮਾਤ੍ਰ ਭੀ ਕ੍ਸ਼ੁਧਾ ਯਾ ਤ੍ਰੁਸ਼ਾਕਾ ਨਿਮਿਤ੍ਤ ਕਹਾਁਸੇ ਹੋਗਾ ? ਨਹੀਂ ਹੋਗਾ; ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਚਾਹੇ ਜਿਤਨਾ ਅਸਾਤਾਵੇਦਨੀਯ ਕਰ੍ਮ ਹੋ ਤਥਾਪਿ ਮੋਹਨੀਯਕਰ੍ਮਕੇ ਅਭਾਵਮੇਂ ਦੁਃਖਕੀ ਵੇਦਨਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤੀ; ਤੋ ਫਿ ਰ ਯਹਾਁ ਤੋ ਜਹਾਁ ਅਨਨ੍ਤਗੁਨੇ ਸਾਤਾਵੇਦਨੀਯਕਰ੍ਮਕੇ ਮਧ੍ਯ ਅਲ੍ਪਮਾਤ੍ਰ ( – ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨ ਜੈਸਾ) ਅਸਾਤਾਵੇਦਨੀਯਕਰ੍ਮ ਵਰ੍ਤਤਾ ਹੈ ਵਹਾਁ ਕ੍ਸ਼ੁਧਾਤ੍ਰੁਸ਼ਾਕੀ ਵੇਦਨਾ ਕਹਾਁਸੇ ਹੋਗੀ ? ਕ੍ਸ਼ੁਧਾਤ੍ਰੁਸ਼ਾਕੇ ਸਦ੍ਭਾਵਮੇਂ ਅਨਨ੍ਤ ਸੁਖ, ਅਨਨ੍ਤ ਵੀਰ੍ਯ ਆਦਿ ਕਹਾਁਸੇ ਸਮ੍ਭਵ ਹੋਂਗੇ ? ਇਸਪ੍ਰਕਾਰ ਵੀਤਰਾਗ ਸਰ੍ਵਜ੍ਞਕੋ ਕ੍ਸ਼ੁਧਾ (ਤਥਾ ਤ੍ਰੁਸ਼ਾ) ਨ ਹੋਨੇਸੇ ਉਨ੍ਹੇਂ ਕਵਲਾਹਾਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ . ਕਵਲਾਹਾਰਕੇ ਬਿਨਾ ਭੀ ਉਨਕੇ (ਅਨ੍ਯ ਮਨੁਸ਼੍ਯੋਂਕੋ ਅਸਮ੍ਭਵਿਤ ਐਸੇ,) ਸੁਗਨ੍ਧਿਤ, ਸੁਰਸਯੁਕ੍ਤ, ਸਪ੍ਤਧਾਤੁਰਹਿਤ ਪਰਮੌਦਾਰਿਕ ਸ਼ਰੀਰਰੂਪ ਨੋਕਰ੍ਮਾਹਾਰਕੇ ਯੋਗ੍ਯ, ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਪੁਦ੍ਗਲ ਪ੍ਰਤਿਕ੍ਸ਼ਣ ਆਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਇਸਲਿਯੇ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਥਿਤਿ ਰਹਤੀ ਹੈ .
ਔਰ ਪਵਿਤ੍ਰਤਾਕਾ ਤਥਾ ਪੁਣ੍ਯਕਾ ਐਸਾ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੋਤਾ ਹੈ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਘਾਤਿਕਰ੍ਮੋਂਕੇ ਅਭਾਵਕੋ ਔਰ ਸ਼ੇਸ਼ ਰਹੇ ਅਘਾਤਿ ਕਰ੍ਮੋਂਕਾ ਐਸਾ ਸਹਜ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧ ਹੋਤਾ ਹੈ ਕਿ ਵੀਤਰਾਗ ਸਰ੍ਵਜ੍ਞਕੋ ਉਨ ਸ਼ੇਸ਼ ਰਹੇ ਅਘਾਤਿਕਰ੍ਮੋਂਕੇ ਫਲਰੂਪ ਪਰਮੌਦਾਰਿਕ ਸ਼ਰੀਰਮੇਂ ਜਰਾ, ਰੋਗ ਤਥਾ ਸ੍ਵੇਦ ਨਹੀਂ ਹੋਤੇ .
ਔਰ ਕੇਵਲੀ ਭਗਵਾਨਕੋ ਭਵਾਨ੍ਤਰਮੇਂ ਉਤ੍ਪਤ੍ਤਿਕੇ ਨਿਮਿਤ੍ਤਭੂਤ ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭ ਭਾਵ ਨ ਹੋਨੇਸੇ ਉਨ੍ਹੇਂ ਜਨ੍ਮ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ; ਔਰ ਜਿਸ ਦੇਹਵਿਯੋਗਕੇ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਭਵਾਨ੍ਤਰਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਰੂਪ ਜਨ੍ਮ ਨਹੀਂ ਹੋਤਾ ਉਸ ਦੇਹਵਿਯੋਗਕੋ ਮਰਣ ਨਹੀਂ ਕਹਾ ਜਾਤਾ .
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵੀਤਰਾਗ ਸਰ੍ਵਜ੍ਞ ਅਠਾਰਹ ਦੋਸ਼ ਰਹਿਤ ਹੈਂ .]
ਇਸੀਪ੍ਰਕਾਰ (ਅਨ੍ਯ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮੇਂ ਗਾਥਾ ਦ੍ਵਾਰਾ) ਕਹਾ ਹੈ ਕਿਃ —
‘‘[ਗਾਥਾਰ੍ਥਃ — ] ਵਹ ਧਰ੍ਮ ਹੈ ਜਹਾਁ ਦਯਾ ਹੈ, ਵਹ ਤਪ ਹੈ ਜਹਾਁ ਵਿਸ਼ਯੋਂਕਾ ਨਿਗ੍ਰਹ ਹੈ, ਵਹ ਦੇਵ ਹੈ ਜੋ ਅਠਾਰਹ ਦੋਸ਼ ਰਹਿਤ ਹੈ; ਇਸ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਮੇਂ ਸਂਸ਼ਯ ਨਹੀਂ ਹੈ .’’