thavA mATe ApanI ja thayelI chhe. tethI sajjanone sadA ApanA charaNonI
ArAdhanA iShTa chhe. 2.
(शार्दूलविक्रीडित)
यद्येतस्य द्रढा मम स्थितिरभूत्त्वत्सेवया निश्चितं
त्रैलोक्येश बलीयसोऽपि हि कुतः संसारशत्रोर्भयम् ।
प्राप्तस्यामृतवर्षहर्षजनकं सद्यन्त्रधारागृहं
पुंसः किं कुरुते शुचौ खरतरो मध्याह्नकालातपः ।।३।।
anuvAd : he trilokInAth! jo ApanI ArAdhanAthI nishchayathI mArI evI
draDh sthiti thaI gaI chhe to pachhI mane atishay baLavAn sansArarUp shatruthI paN bhay
kem hoy? arthAt na hoy. ThIk chhe – amRutavarShAthI harSha utpanna karanAr evA uttam
phuvArA yukta gRuhane prApta thayel puruShane shun grIShma RUtumAn madhyAhnakAlIn sUryano
atyant tIkShNa santAp paN shun dukhI karI shake chhe? arthAt karI shakato nathI. 3.
(शार्दूलविक्रीडित)
यः कश्चिन्निपुणो जगत्त्रयगतानर्थानशेषांश्चिरं
सारासारविवेचनैकमनसा मीमांसते निस्तुषम् ।
तस्य त्वं परमेक एव भगवन् सारो ह्यसारं परं
सर्वं मे भवदाश्रितस्य महती तेनाभवन्निर्वृतिः ।।४।।
anuvAd : he bhagavAn! je koI chatur puruSh sAr ane asAr padArthonun
vivechan karanAr asAdhAraN man dvArA nirdoSh rIte traNe lokanA samasta padArthono
ghaNA kAL sudhI vichAr kare chhe tene kevaL ek Ap ja sArabhUt ane anya sarva
asArabhUt chhe tethI ApanA sharaNe AvelA mane mahAn Anand prApta thAy chhe. 4.
(शार्दूलविक्रीडित)
ज्ञानं दर्शनमप्यशेषविषयं सौख्यं तथात्यन्तिकं
वीर्यं च प्रभुता च निर्मलतरा रूपं स्वकीयं तव ।
सम्यग्योगद्रशा जिनेश्वर चिरात्तेनोपलब्धे त्वयि
ज्ञातं किं न विलोकितं न किमथ प्राप्तं न किं योगिभिः ।।५।।
220[ padmanandi-panchavinshati