અધિકાર-૨ઃ દોહા-૨૦૮ ]પરમાત્મપ્રકાશઃ [ ૫૪૩
अथ —
३३९) जे परमप्पहँ भत्तियर विसय ण जे वि रमंति ।
ते परमप्प-पयासयहँ मुणिवर जोग्ग हवंति ।।२०८।।
ये परमात्मनो भक्ति पराः विषयान् न येऽपि रमन्ते ।
ते परमात्मप्रकाशकस्य मुनिवरा योग्या भवन्ति ।।२०८।।
हवंति भवन्ति जोग्ग योग्याः । के ते मुणिवर मुनिप्रधानाः । के । ते ते पूर्वोक्ताः ।
कस्य योग्या भवन्ति । परमप्प-पयासयहं व्यवहारेण परमात्मप्रकाशसंज्ञग्रन्थस्य परमार्थेन तु
परमात्मप्रकाशशब्दवाच्यस्य शुद्धात्मस्वभावस्य । कथंभूतो ये । जे परमप्पहं भत्तियर ये परमात्मनो
भक्ति पराः । पुनरपि किं कुर्वन्ति ये ।िवसय ण जे वि रमंति निर्विषयपरमात्मतत्त्वानुभूति-
समुत्पन्नातीन्द्रियपरमानन्दसुखरसास्वादतृप्ताः सन्तः सुलभान्मनोहरानपि विषयान्न रमन्त
इत्यभिप्रायः ।।२०८।।
आगे फि र भी उन्हीं पुरुषोंकी महिमा कहते हैं —
गाथा – २०८
अन्वयार्थ : — [ये ] जो [परमात्मनः भक्तिपराः ] परमात्माकी भक्ति करनेवाले
[ये ] जो मुनि [विषयान् न अपि रमंते ] विषयकषायोंमें नहीं रमते हैं, [ते मुनिवराः ] वे
ही मुनीश्वर [परमात्मप्रकाशस्य योग्याः ] परमात्मप्रकाशके अभ्यासके योग्य [भवंति ] हैं ।
भावार्थ : — व्यवहारनयकर परमात्मप्रकाश नामका ग्रंथ जो निश्चयनयकर
निजशुद्धात्मस्वरूप परमात्मा उसकी भक्तिमें जो तत्पर हैं, वे विषय रहित जो परमात्मतत्त्वकी
अनुभूति उससे उपार्जन किया जो अतीन्द्रिय परमानंदसुख उसके रसके आस्वादसे तृप्त हुए विषयोंमें
नहीं रमते हैं । जिनको मनोहर विषय आकर प्राप्त हुए हैं, तो भी वे उनमें नहीं रमते ।।२०८।।
વળી, ફરી તે પુરુષોનો મહિમા કહે છેઃ —
ભાવાર્થઃ — તે પૂર્વોક્ત મુનિવરો વ્યવહારથી પરમાત્મપ્રકાશ નામના ગ્રંથને અને
પરમાત્મપ્રકાશ શબ્દથી વાચ્ય શુદ્ધ આત્મસ્વભાવને યોગ્ય છે – કે જેઓ પરમાત્માની ભક્તિમાં
પરાયણ હોય અને નિર્વિષય પરમાત્મતત્ત્વની અનુભૂતિથી ઉત્પન્ન અતીન્દ્રિય પરમાનંદમય
સુખરસના આસ્વાદથી તૃપ્ત થઈને સુલભ અને મનોહર એવા વિષયોમાં પણ રમતા ન હોય,
એ અભિપ્રાય છે. ૨૦૮.