ਗ੍ਰਂਥਨੀ ਰਚਨਾ ਕਰੀ ਛੇ. ਜੇਨੀ ਵਰ੍ਣਨਸ਼ੈਲੀ ਤਥਾ ਲੇਖਨਸ਼ੈਲੀ ਅਤ੍ਯਂਤ ਸਰਲ਼ ਛੇ. ਤੇਮਾਂ ਪਾਰਿਭਾਸ਼ਿਕ
ਸ਼ਬ੍ਦੋਨੋ ਉਪਯੋਗ ਅਤ੍ਯਂਤ ਅਲ੍ਪ ਕਰਵਾਮਾਂ ਆਵੇਲ ਛੇ. ਆ ਗ੍ਰਂਥਮਾਂ ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵੇ ਪੋਤਾਨਾ ਸ੍ਵਾਨੁਭਵ
ਤਥਾ ਪੋਤਾਨੀ ਵੀਤਰਾਗ ਚਾਰਿਤ੍ਰਨੀ ਭਾਵਨਾਨੇ ਜ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਪਣੇ ਘੂਂਟੀ ਛੇ. ਤੇਥੀ ਤੇਨਾ ਅਧ੍ਯਯਨਥੀ
ਭਵ੍ਯਜਨੋਨੇ ਪੋਤਾਨੀ ਆਤ੍ਮਾਰ੍ਥਪ੍ਰਧਾਨ ਭਾਵਨਾਨੁਂ ਪੋਸ਼ਣ ਸਹਜ ਰੀਤੇ ਥਾਯ ਛੇ.
ਬ੍ਰਹ੍ਮਚਰ੍ਯਨੋ ਘਣੋ ਰਂਗ ਹੋਵਾਨੇ ਲੀਧੇ ‘ਬ੍ਰਹ੍ਮ’ ਏਮਨੀ ਉਪਾਧਿ ਥਈ ਜਤਾਂ ‘ਬ੍ਰਹ੍ਮਦੇਵ’ ਨਾਮ ਪਡੇਲ ਹਤੁਂ.
ਤੇਓ ਇ.ਸ. ੧੦੭੦ਥੀ ੧੧੧੦ਮਾਂ ਅਰਸਾਮਾਂ ਥਯੇਲ ਹੋਵਾਨੁਂ ਵਿਦ੍ਵਾਨੋ ਮਾਨੇ ਛੇ. ‘ਬ੍ਰੁਹਦ੍ਦ੍ਰਵ੍ਯਸਂਗ੍ਰਹ’ਨੀ
ਆਪਨੀ ਟੀਕਾਮਾਂ ਆਪੇਲ ਕਥਾਨ੍ਯਾਯਾਨੁਸਾਰ, ਵਿਦ੍ਵਾਨੋਨੁਂ ਮਾਨਵੁਂ ਛੇ ਕੇ, ਨੇਮਿਚਨ੍ਦ੍ਰਸਿਦ੍ਧਾਂਤਿਦੇਵ, ਸੋਮਨਾਮਕ
ਰਾਜਸ਼੍ਰੇਸ਼੍ਠਿ ਅਨੇ ਬ੍ਰਹ੍ਮਦੇਵਜੀ ਤ੍ਰਣੇਯ ਸਮਕਾਲੀਨ ਰਾਜਾ ਭੋਜਨਾ ਸਮਯਮਾਂ ਥਯਾ ਹਤਾ. ਆਪਨੀ ਅਨੇ
ਆਚਾਰ੍ਯ ਜਯਸੇਨਜੀਨੀ ਸਮਯਸਾਰਾਦਿ ਪ੍ਰਾਭ੍ਰੁਤਤ੍ਰਯਨੀ ਟੀਕਾਮਾਂਨੀ ਭਾਸ਼ਾਸ਼ੈਲੀ ਸਾਮ੍ਯਤਾ ਹੋਵਾ ਛਤਾਂ
ਆਚਾਰ੍ਯ ਜਯਸੇਨਥੀ ਬ੍ਰਹ੍ਮਦੇਵਜੀ ਪਛੀ ਥਯੇਲ ਹੋਵਾਨੁਂ ਵਿਦ੍ਵਾਨੋਨੋ ਮਤ ਛੇ. ਪਰਮਾਤ੍ਮਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨੀ ਟੀਕਾ
ਉਪਰਾਂਤ ਆਪੇ ਬ੍ਰੁਹਦ੍ਦ੍ਰਵ੍ਯਸਂਗ੍ਰਹਨੀ ਟੀਕਾ, ਤਤ੍ਤ੍ਵਦੀਪਕ, ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਠਾਤਿਲਕ, ਕਥਾਕੋਸ਼ ਆਦਿ ਅਨੇਕ ਗ੍ਰਂਥੋਨੀ
ਰਚਨਾ ਕਰੇਲ ਛੇ.
ਥਾਯ. ਆ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਨਾ ਭਾਵੋ ਪਰਮ ਤਾਰਣਹਾਰ ਕ੍ਰੁਪਾਲ਼ੁ ਕਹਾਨ ਗੁਰੁਦੇਵਨਾਂ ਸ੍ਵਾਨੁਭਵਰਸਗਰ੍ਭਿਤ ਪ੍ਰਵਚਨੋਥੀ
ਜ ਯਥਾਰ੍ਥ ਸਮਜੀ ਸ਼ਕਾਯ ਛੇ. (ਜੇ ਹਾਲ
ਆਤ੍ਮਾਨਾ ਬਹਿਰਾਤ੍ਮਾ, ਅਂਤਰਾਤ੍ਮਾ ਅਨੇ ਪਰਮਾਤ੍ਮਾ
ਛੇ ਕੇ ਜੇ ਦੇਹਦੇਵਲ਼ਮਾਂ ਬਿਰਾਜਮਾਨ ਛੇ ਏਮ ਪ੍ਰਤਿਪਾਦਨ ਕਰ੍ਯੁਂ ਛੇ. ਤ੍ਯਾਰ ਬਾਦ ਦੇਹਦੇਵਲ਼ਮਾਂ ਹੋਵਾ ਛਤਾਂ
ਤੇ ਸ਼ੁਦ੍ਧਨਿਸ਼੍ਚਯਨਯੇ ਦੇਹ ਅਨੇ ਕਰ੍ਮਥੀ ਭਿਨ੍ਨ ਛੇ. ਤਥਾ ਤੇ ਸ਼ਕ੍ਤਿਸ੍ਵਰੂਪੇ ਪਰਮਾਤ੍ਮਾਪਣਾਮਯ ਆਤ੍ਮਾਨੁਂ
ਸ੍ਵਰੂਪ ਦ੍ਰਵ੍ਯ-ਗੁਣ-ਪਰ੍ਯਾਯਨਾਂ ਸ੍ਵਰੂਪ ਦ੍ਵਾਰਾ ਬਤਾਵਤਾਂ, ਸ੍ਵਰੂਪਕਾਮੀ ਜੀਵੋਮਾਂ ਪੋਤਾਨਾ ਆਤ੍ਮਾਨੇ ਦੇਹ-
ਕਰ੍ਮਾਦਿਥੀ ਭਿਨ੍ਨ ਜਾਣਵਾ (ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ)ਅਰ੍ਥੇ ਨਿਜ ਆਤ੍ਮਾ ਵਿਸ਼ੇਨੀ ਭਾਵਨਾਨੀ ਉਗ੍ਰਤਾ ਸਹੇਜੇ ਥਤਾਂ ਤੇਓ
ਪੁਰੁਸ਼ਾਰ੍ਥ ਦ੍ਵਾਰਾ ਸਮ੍ਯਗ੍ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰੇ ਤੇ ਦਰ੍ਸ਼ਾਵ੍ਯੁਂ ਛੇ ਅਨੇ ਜੇ ਏਵੁਂ ਜ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਕਰਤੋ ਨਥੀ ਤੇ
ਮਿਥ੍ਯਾਦ੍ਰਸ਼੍ਟਿ ਰਹੇ ਛੇ. ਤੇਥੀ ਦਰੇਕ ਸਂਸਾਰੀ ਜੀਵੇ ਕੇਵੁਂ ਭੇਦਜ੍ਞਾਨ ਨਿਰਂਤਰ ਭਾਵਵੁਂ ਜੋਈਏ ਤੇਨੁਂ ਵਿਸ੍ਤਾਰਥੀ
ਵਰ੍ਣਨ ਕਰੀ ‘ਪਰਮਾਤ੍ਮਾ ਥਵਾਨੀ ਭਾਵਨਾ’ ਅਨੇ ‘ਸਾਮਾਨ੍ਯਰੂਪੇ (ਸਂਕ੍ਸ਼ਿਪ੍ਤਰੂਪੇ) ਉਪਾਯ’ ਬਤਾਵੀ ਆਚਾਰ੍ਯਦੇਵੇ
ਪ੍ਰਥਮ ਮਹਾਧਿਕਾਰ ਪੂਰ੍ਣ ਕਰੇਲ ਛੇ.