णादेव अहं जम्हा तम्हा ण परिग्गहो मज्झ।। २०८।।
ज्ञातैवाहं यस्मात्तस्मान्न परिग्रहो मम।। २०८।।
hun to khare gnātā ja, tethī nahi parigrah muj bane. 208.
[अहम्] hun [अजीवतां तु] ajīvapaṇāne [गच्छेयम्] pāmun. [यस्मात्] kāraṇ ke [अहं] hun to [ज्ञाता एव] gnātā ja chhun [तस्मात्] tethī [परिग्रहः] (paradravyarūp) parigrah [मम न] māro nathī.
ṭīkāḥ– jo ajīv paradravyane hun parigrahun to avashyamev te ajīv mārun ‘sva’ thāy, hun paṇ avashyamev te ajīvano svāmī thāun; ane ajīvano je svāmī te kharekhar ajīv ja hoy. e rīte avashe (lāchārīthī) paṇ mane ajīvapaṇun āvī paḍe. mārun to ek gnāyak bhāv ja je ‘sva’ chhe, teno ja hun svāmī chhun; māṭe mane ajīvapaṇun na ho, hun to gnātā ja rahīsh, paradravyane nahi parigrahun.
bhāvārthaḥ– nishchayanayathī e siddhānt chhe ke jīvano bhāv jīv ja chhe, tenī sāthe jīvane sva-svāmī sambandh chhe; ane ajīvano bhāv ajīv ja chhe, tenī sāthe ajīvane sva-svāmī sambandh chhe. jo jīvane ajīvano parigrah mānavāmān āve to jīv ajīvapaṇāne pāme; māṭe jīvane ajīvano parigrah paramārthe mānavo te mithyābuddhi chhe. gnānīne evī mithyābuddhi hoy nahi. gnānī to em māne chhe ke paradravya māro parigrah nathī, hun to gnātā ja chhun.