shrī samayasārajī–stuti
(harigīt)
sansārī jīvanān bhāvamaraṇo ṭāḷavā karuṇā karī,
saritā vahāvī sudhā taṇī prabhu vīr! ten sañjīvanī;
shoṣhātī dekhī saritane karuṇābhīnā hr̥udaye karī,
munikund sañjīvanī samayaprābhr̥ut taṇe bhājan bharī.
(anuṣhṭup)
kundakund rachyun shāstra, sāthiyā amr̥ute pūryā,
granthādhirāj! tārāmān bhāvo brahmāṇḍanā bharyā.
(shikhariṇī)
aho! vāṇī tārī prashamaras-bhāve nītaratī,
mumukṣhune pātī amr̥utaras añjali bharī bharī;
anādinī mūrchhā
viṣh taṇī tvarāthī ūtaratī,
vibhāvethī thambhī svarūp bhaṇī doḍe pariṇati.
(shārdūlavikriḍit)
tun chhe nishchayagranth bhaṅg saghaḷā vyavahāranā bhedavā,
tun pragnāchhīṇī gnān ne udayanī sandhi sahu chhedavā;
sāthī sādhakano, tun bhānu jagano, sandesh mahāvīrano,
visāmo bhavaklāntanā hr̥udayano, tun panth mukti taṇo.
(vasantatilakā)
suṇye tane rasanibandh shithil thāy,
jāṇye tane hr̥uday gnānī taṇān jaṇāy;
tun ruchatān jagatanī ruchi āḷase sau,
tun rījhatān sakalagnāyakadev rījhe.
(anuṣhṭup)
banāvun patra kundananān, ratnonā akṣharo lakhī;
tathāpi kundasūtronān aṅkāye mūlya nā kadī.