अथ शुभपरिणामाधिकारप्रारम्भः ।
तेजो दिट्ठी णाणं इड्ढी सोक्खं तहेव ईसरियं तिहुवणपहाणदइयं तेजः प्रभामण्डलं, जगत्त्रयकालत्रयवस्तुगतयुगपत्सामान्यास्तित्वग्राहकं केवलदर्शनं, तथैव समस्तविशेषास्तित्वग्राहकं केवलज्ञानं, ऋद्धिशब्देन समवसरणादिलक्षणा विभूतिः, सुखशब्देनाव्याबाधानन्तसुखं, तत्पदाभि- लाषेण इन्द्रादयोऽपि भृत्यत्वं कुर्वन्तीत्येवंलक्षणमैश्वर्यं, त्रिभुवनाधीशानामपि वल्लभत्वं दैवं भण्यते । माहप्पं जस्स सो अरिहो इत्थंभूतं माहात्म्यं यस्य सोऽर्हन् भण्यते । इति वस्तुस्तवनरूपेण नमस्कारं कृतवन्तः ।।“ “ “ “ “
पणमामि नमस्करोमि पुणो पुणो पुनः पुनः । कम् । तं सिद्धं परमागमप्रसिद्धं सिद्धम् । कथंभूतम् । गुणदो अधिगदरं अव्याबाधानन्तसुखादिगुणैरधिकतरं समधिकतरगुणम् । पुनरपि कथं-
ahīn shubh pariṇāmano adhikār sharū thāy chhe.
have indriyasukhanā svarūp sambandhī vichār upāḍatān – ārambhatān, tenā (indriyasukhanā) sādhananun ( – shubhopayoganun) svarūp kahe chheḥ —
anvayārthaḥ — [देवतायतिगुरुपूजासु] dev, guru ne yatinī pūjāmān, [दाने च एव] dānamān, [सुशीलेषु वा] sushīlomān [उपवासादिषु] tathā upavāsādikamān [रक्तः आत्मा] rakta ātmā [शुभोपयोगात्मकः] shubhopayogātmak chhe.