✽ ਸ਼੍ਰੀ ਸਦ੍ਗੁਰੁਦੇਵ -ਸ੍ਤੁਤਿ ✽
(ਹਰਿਗੀਤ)
ਸਂਸਾਰਸਾਗਰ ਤਾਰਵਾ ਜਿਨਵਾਣੀ ਛੇ ਨੌਕਾ ਭਲੀ,
ਜ੍ਞਾਨੀ ਸੁਕਾਨੀ ਮਲ਼੍ਯਾ ਵਿਨਾ ਏ ਨਾਵ ਪਣ ਤਾਰੇ ਨਹੀਂ;
ਆ ਕਾਲ਼ਮਾਂ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਜ੍ਞਾਨੀ ਸੁਕਾਨੀ ਬਹੁ ਬਹੁ ਦੋਹ੍ਯਲੋ,
ਮੁਜ ਪੁਣ੍ਯਰਾਸ਼ਿ ਫਲ਼੍ਯੋ ਅਹੋ ! ਗੁਰੁ ਕ੍ ਹਾਨ ਤੁਂ ਨਾਵਿਕ ਮਲ਼੍ਯੋ.
(ਅਨੁਸ਼੍ਟੁਪ)
ਅਹੋ ! ਭਕ੍ਤ ਚਿਦਾਤ੍ਮਾਨਾ, ਸੀਮਂਧਰ -ਵੀਰ -ਕੁਂ ਦਨਾ !
ਬਾਹ੍ਯਾਂਤਰ ਵਿਭਵੋ ਤਾਰਾ, ਤਾਰੇ ਨਾਵ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਨਾਂ.
(ਸ਼ਿਖਰਿਣੀ)
ਸਦਾ ਦ੍ਰਸ਼੍ਟਿ ਤਾਰੀ ਵਿਮਲ਼ ਨਿਜ ਚੈਤਨ੍ਯ ਨੀਰਖੇ,
ਅਨੇ ਜ੍ਞਪ੍ਤਿਮਾਂਹੀ ਦਰਵ -ਗੁਣ -ਪਰ੍ਯਾਯ ਵਿਲਸੇ;
ਨਿਜਾਲਂਬੀਭਾਵੇ ਪਰਿਣਤਿ ਸ੍ਵਰੂਪੇ ਜਈ ਭਲ਼ੇ,
ਨਿਮਿਤ੍ਤੋ ਵਹੇਵਾਰੋ ਚਿਦਘਨ ਵਿਸ਼ੇ ਕਾਂਈ ਨ ਮਲ਼ੇ.
(ਸ਼ਾਰ੍ਦੂਲਵਿਕ੍ਰੀਡਿਤ)
ਹੈਯੁਂ ‘ਸਤ ਸਤ, ਜ੍ਞਾਨ ਜ੍ਞਾਨ’ ਧਬਕੇ ਨੇ ਵਜ੍ਰਵਾਣੀ ਛੂਟੇ,
ਜੇ ਵਜ੍ਰੇ ਸੁਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁ ਸਤ੍ਤ੍ਵ ਝਲ਼ਕੇ ; ਪਰਦ੍ਰਵ੍ਯ ਨਾਤੋ ਤੂਟੇ;
— ਰਾਗਦ੍ਵੇਸ਼ ਰੁਚੇ ਨ, ਜਂਪ ਨ ਵਲ਼ੇ ਭਾਵੇਂਦ੍ਰਿਮਾਂ – ਅਂਸ਼ਮਾਂ,
ਟਂਕੋਤ੍ਕੀਰ੍ਣ ਅਕਂ ਪ ਜ੍ਞਾਨ ਮਹਿਮਾ ਹ੍ਰੁਦਯੇ ਰਹੇ ਸਰ੍ਵਦਾ.
(ਵਸਂਤਤਿਲਕਾ)
ਨਿਤ੍ਯੇ ਸੁਧਾਝਰਣ ਚਂਦ੍ਰ ! ਤਨੇ ਨਮੁਂ ਹੁਂ,
ਕ ਰੁਣਾ ਅਕਾਰਣ ਸਮੁਦ੍ਰ ! ਤਨੇ ਨਮੁਂ ਹੁਂ;
ਹੇ ਜ੍ਞਾਨਪੋਸ਼ਕ ਸੁਮੇਘ ! ਤਨੇ ਨਮੁਂ ਹੁਂ,
ਆ ਦਾਸਨਾ ਜੀਵਨਸ਼ਿਲ੍ਪੀ ! ਤਨੇ ਨਮੁਂ ਹੁਂ.
(ਸ੍ਰਗ੍ਧਰਾ)
ਊਂਡੀ ਊਂਡੀ, ਊਂਡੇਥੀ ਸੁਖਨਿਧਿ ਸਤਨਾ ਵਾਯੁ ਨਿਤ੍ਯੇ ਵਹਂਤੀ,
ਵਾਣੀ ਚਿਨ੍ਮੂਰ੍ਤਿ ! ਤਾਰੀ ਉਰ -ਅਨੁਭਵਨਾ ਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਭਾਵੇ ਭਰੇਲੀ;
ਭਾਵੋ ਊਂਡਾ ਵਿਚਾਰੀ, ਅਭਿਨਵ ਮਹਿਮਾ ਚਿਤ੍ਤਮਾਂ ਲਾਵੀ ਲਾਵੀ,
ਖੋਯੇਲੁਂ ਰਤ੍ਨ ਪਾਮੁਂ, — ਮਨਰਥ ਮਨਨੋ; ਪੂਰਜੋ ਸ਼ਕ੍ਤਿ ਸ਼ਾਲ਼ੀ !
— ਰਚਯਿਤਾ : ਹਿਂਮਤਲਾਲ ਜੇਠਾਲਾਲ ਸ਼ਾਹ
[ ੪ ]