રહો - પંચમહાવ્રત પાળો, પણ સમ્યગ્દર્શન વિના એ બધું એકડા વિનાના મીંડા છે. એ કોઈ ભવનો
અભાવ કરવાની ચીજ નથી. આહા...હા...!
(તીચ્છો- એકસાથ-પહોળાઈ) એક પછી એક, એક પછી એક આમ પ્રદેશ (વિસ્તાર) પ્રવાહક્રમ -
એક પછી એક, એક પછી એક એમ પર્યાય. તો જ્યાં જે સમયે જે પર્યાય થવાની તે સમયે તે પર્યાય
થવાની. અને અસંખ્ય પ્રદેશમાં પણ જે (સ્થાનમાં) જે ત્યાં જ તે પ્રદેશ હશે. આહા... હા..! જ્યારે
જ્યારે (જે જે) પર્યાય (થશે) પોતાના અવસરમાં સમયમાં (જ) થશે. (પ્રશ્નઃ) તો આત્માએ કરવું
શું...?
દ્રષ્ટિ થવાથી (પર્યાય-સ્વ-અવસરે થાય છે એમ જણાયું) વળી એ પર્યાયમાં લક્ષમાં આવી ગ્યું કે આ
‘દ્રવ્ય છે’ એ પર્યાયમાં જાણવામાં આવે છે પણ પર્યાયમાં (એ) દ્રવ્ય આવતું નથી. આહા... હા!
સમજાણું કાંઈ આમાં.
આત્મારામ એના ઉપર-પૂરણ સ્વરૂપ ઉપર દ્રષ્ટિ કરવાથી, વર્તમાન પરિણામમાં દ્રવ્યનું જ્ઞાન, શ્રદ્ધાન,
પૂરણ આવે છે. છતાં પર્યાયમાં દ્રવ્ય આવતું નથી. આહા... હા..! એ શું કહ્યું...? કે જે પોતાની
પર્યાયમાં, અવસરે પર્યાય થાય છે એવો જ્યારે નિર્ણય કરે તો એ પરિણામ કોનું લક્ષ કરવાથી, એવો
(નિર્ણય) થાય છે..? તો કહે છે દ્રવ્યનું (લક્ષ કરવાથી). તો એ દ્રવ્ય કેવું છે...? ચૈતન્ય પ્રભુ
ભગવાન, પૂર્ણાનંદ અભેદ છે. એની દ્રષ્ટિ કરવાથી ક્રમસર પરિણામ જે થાય એન વિસ્તારક્રમ જે
(અસંખ્ય) પ્રદેશ છે એનું જ્ઞાન થાય છે. પણ દ્રષ્ટિ અભેદ કરે ત્યારે (એનું જ્ઞાન, શ્રદ્ધાનાદિ થાય
છે.) (એવા) અભેદ (આત્મામાં) આ ગુણભેદ પણ નહીં, પર્યાયભેદ તો નહી, રાગ તો નહીં, (અને
પ્રદેશભેદ પણ નહીં.) આહા... હા..! આવી વાત છે.
અનંતગણી લૂ પેલી નરકમાં છે.
જુઓને એની બા, એને ઉલ્ટી થઈ કંઈ એમાં આંતરમાં તડ પડી ગઈ, એમાં દેહ છૂટી ગ્યો. આ
(શરીર) તો જડ છે. પણ એ સમય એ થવાનું જ હતું. જડની અવસ્થા એ સમયે આવવાની જ હતી.
આહા... હા... હા..! એમ આત્મામાં પણ જે સમયે (જે પરિણામ થવાના તે તેના અવસરે થાય છે.)
અરે, એ પરિણામ મારે (ક્યાં થ્યા) પણ એ પરિણામ, એ સમયે થવાવાળા હતા જ (તે થાય છે.)
અરે, એ પરિણામ મારે (ક્યાં થ્યા) પણ એ પરિણામ, એ સમયે થવાવાળા હતા જ (તે થયા છે).
આહા... હા..! (શ્રોતાઃ) નિશ્ચિત થઈ ગ્યું.. (આ તો) (ઉત્તરઃ) નિશ્ચિત જ છે. આગળ - પાછળ
ક્યારે ય થતું જ નથી. આકરી વાત છે ભાઈ..! હિંદુસ્તાનમાં આ વાત હતી નહીં. ક્રમબદ્ધ (ની
વાત). જે સમયે જે થવાવાળી છે એ સમયે એ જ થશે. આ વાત