kahānajainashāstramāḷā ]
shlokārthaḥ — [अपर-भाव-त्याग-दृष्टान्त-दृष्टिः] ā parabhāvanā tyāganā draṣhṭāntanī draṣhṭi, [अनवम् अत्यन्त-वेगात् यावत् वृत्तिम् न अवतरति] jūnī na thāy e rīte atyant vegathī jyān sudhī pravr̥uttine pāme nahi, [तावत्] te pahelān ja [झटिति] tatkāḷ [सकल-भावैः अन्यदीयैः विमुक्ता] sakal anyabhāvothī rahit [स्वयम् इयम् अनुभूतिः] pote ja ā anubhūti to [आविर्बभूव] pragaṭ thaī gaī.
bhāvārthaḥ — ā parabhāvanā tyāganun draṣhṭānt kahyun te par draṣhṭi paḍe te pahelān samasta anyabhāvothī rahit potānā svarūpanun anubhavan to tatkāḷ thaī gayun; kāraṇ ke e prasiddha chhe ke vastune paranī jāṇyā pachhī mamatva rahetun nathī. 29.
have, ‘ā anubhūtithī parabhāvanun bhedagnān kevā prakāre thayun?’ evī āshaṅkā karīne, pratham to je bhāvakabhāv — mohakarmanā udayarūp bhāv, tenā bhedagnānano prakār kahe chheḥ —
✽gāthārthaḥ — [बुध्यते] em jāṇe ke [मोहः मम कः अपि नास्ति] ‘moh māro kāī paṇ sambandhī nathī, [एकः उपयोगः एव अहम्] ek upayog chhe te ja hun chhun’ — [ तं ] evun je jāṇavun tene [समयस्य] siddhāntanā athavā svaparanā svarūpanā [विज्ञायकाः] jāṇanārā [मोहनिर्ममत्वं] mohathī nirmamatva [ब्रुवन्ति] kahe chhe.
ṭīkāḥ — nishchayathī, (ā mārā anubhavamān) phaḷ devānā sāmarthyathī pragaṭ thaīne
✽ā gāthāno artha ām paṇ thāy chheḥ — ‘jarāy moh māro nathī, hun ek chhun’ evun upayog ja ( – ātmā ja) jāṇe te upayogane ( – ātmāne) samayanā jāṇanārā moh pratye nirmam (mamatā vināno) kahe chhe.