ମୈଂ ଇସେ ଅପନା ପରମ ସୌଭାଗ୍ଯ ମାନତା ହୂଁ କି ମୁଝେ ଇସ ଯୁଗକେ ମହାନ ଆଧ୍ଯାତ୍ମିକ ସଂତ ଶ୍ରୀ କାନଜୀସ୍ଵାମୀକେ ସାନ୍ନିଧ୍ଯକା ସୁଯୋଗ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଆ, ଔର ଉନକେ ପ୍ରଵଚନୋଂକୋ ସୁନନେ ଏଵଂ ଉନ୍ହେଂ ରାଷ୍ଟ୍ରଭାଷା-ହିନ୍ଦୀମେଂ ଅନୂଦିତ କରନେକା ସୌଭାଗ୍ଯ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଆ ହୈ. ଉନ ଅନୂଦିତ ଗ୍ରନ୍ଥୋଂମେଂସେ ‘ସମଯସାର ପ୍ରଵଚନାଦି’ ପହଲେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋ ଚୁକେ ହୈଂ. ପୂଜ୍ଯ କାନଜୀସ୍ଵାମୀକେ ସାନ୍ନିଧ୍ଯମେଂ ରହକର ଅନେକ ଵିଦ୍ଵାନୋଂନେ କଈ ଆଧ୍ଯାତ୍ମିକ ଗ୍ରନ୍ଥୋଂକୀ ରଚନା କୀ ହୈ, ଅନୁଵାଦ କିଯେ ହୈଂ ଔର ସମ୍ପାଦନ କିଯା ହୈ. ଉନ ଵିଦ୍ଵାନୋଂମେଂ ଶ୍ରୀ ହିମ୍ମତଲାଲ ଶାହ ତଥା ଶ୍ରୀ ରାମଜୀଭାଈ ଦୋଶୀ ଆଦି ପ୍ରମୁଖ ହୈଂ.
ଉପରୋକ୍ତ ଵିଦ୍ଵାନୋଂକେ ଦ୍ଵାରା ଗୁଜରାତୀ ଭାଷାମେଂ ଅନୂଦିତ, ସମ୍ପାଦିତ ଏଵଂ ଲିଖିତ ଅନେକ ଗ୍ରନ୍ଥୋଂକା ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାନ୍ତର କରନେକା ମୁଝେ ସୁଯୋଗ ମିଲା ହୈ, ଜିନମେଂ ପ୍ରଵଚନସାର, ମୋକ୍ଷଶାସ୍ତ୍ର ଔର ଯହ ସମଯସାର ଗ୍ରନ୍ଥ ଭୀ ହୈଂ. ଅଧ୍ଯାତ୍ମପ୍ରେମୀ ଭାଈ ଶ୍ରୀ କୁଂ୦ ନେମୀଚନ୍ଦଜୀ ପାଟନୀକୀ ପ୍ରେରଣା ଇସ ସୁକାର୍ଯମେଂ ଵିଶେଷ ସାଧକ ସିଦ୍ଧ ହୁଈ ହୈ. ପ୍ରତ୍ଯେକ ଗାଥାକା ଗୁଜରାତୀସେ ହିନ୍ଦୀ ପଦ୍ଯାନୁଵାଦ ଉନ୍ହୋଂନେ କିଯା ହୈ. ମୈଂନେ ଗୁଜରାତୀ ଅନ୍ଵଯାର୍ଥ, ଟୀକା ଔର ଭାଵାର୍ଥକା ହିନ୍ଦୀ ରୂପାନ୍ତର କିଯା ହୈ. ଯଦ୍ଯପି ଇସ କାର୍ଯମେଂ ସମ୍ପୂର୍ଣ ସାଵଧାନୀ ରଖୀ ଗଈ ହୈ, ତଥାପି ଯଦି କୋଈ ଦୋଷ ରହ ଗଯେ ହୋଂ ତୋ ଵିଶେଷଜ୍ଞ ମୁଝେ କ୍ଷମା କରେଂ.
ଲଲିତପୁର — ପରମେଷ୍ଠୀଦାସ ଜୈନ