ਸਰਿਤਾ ਵਹਾਵੀ ਸੁਧਾ ਤਣੀ ਪ੍ਰਭੁ ਵੀਰ! ਤੇਂ ਸਂਜੀਵਨੀ;
ਸ਼ੋਸ਼ਾਤੀ ਦੇਖੀ ਸਰਿਤਨੇ ਕਰੁਣਾਭੀਨਾ ਹ੍ਰੁਦਯੇ ਕਰੀ,
ਮੁਨਿਕੁਂਦ ਸਂਜੀਵਨੀ ਸਮਯਪ੍ਰਾਭ੍ਰੁਤ ਤਣੇ ਭਾਜਨ ਭਰੀ.
ਗ੍ਰਂਥਾਧਿਰਾਜ! ਤਾਰਾਮਾਂ ਭਾਵੋ ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਂਡਨਾ ਭਰ੍ਯਾ.
ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਨੇ ਪਾਤੀ ਅਮ੍ਰੁਤਰਸ ਅਂਜਲਿ ਭਰੀ ਭਰੀ;
ਅਨਾਦਿਨੀ ਮੂਰ੍ਛਾ ਵਿਸ਼ ਤਣੀ ਤ੍ਵਰਾਥੀ ਉਤਰਤੀ,
ਵਿਭਾਵੇਥੀ ਥਂਭੀ ਸ੍ਵਰੂਪ ਭਣੀ ਦੋਡੇ ਪਰਿਣਤਿ.
ਤੁਂ ਪ੍ਰਜ੍ਞਾਛੀਣੀ ਜ੍ਞਾਨ ਨੇ ਉਦਯਨੀ ਸਂਧਿ ਸਹੁ ਛੇਦਵਾ;
ਸਾਥੀ ਸਾਧਕਨੋ, ਤੁਂ ਭਾਨੁ ਜਗਨੋ, ਸਂਦੇਸ਼ ਮਹਾਵੀਰਨੋ,
ਵਿਸਾਮੋ ਭਵਕ੍ਲਾਂਤਨਾ ਹ੍ਰੁਦਯਨੋ, ਤੁਂ ਪਂਥ ਮੁਕ੍ਤਿ ਤਣੋ.
ਜਾਣ੍ਯੇ ਤਨੇ ਹ੍ਰੁਦਯ ਜ੍ਞਾਨੀ ਤਣਾਂ ਜਣਾਯ;
ਤੁਂ ਰੁਚਤਾਂ ਜਗਤਨੀ ਰੁਚਿ ਆਲ਼ਸੇ ਸੌ,
ਤੁਂ ਰੀਝਤਾਂ ਸਕਲਜ੍ਞਾਯਕਦੇਵ ਰੀਝੇ.
ਤਥਾਪਿ ਕੁਂਦਸੂਤ੍ਰੋਨਾਂ ਅਂਕਾਯੇ ਮੂਲ੍ਯ ਨਾ ਕਦੀ.