श्री दिगंबर जैन स्वाध्यायमंदिर टस्ट, सोनगढ -
पण जीव प्रकृतिना निमित्ते ऊपजे विणसे अरे!
ने प्रकृति पण जीवना निमित्त ऊपजे विणसे; ३१२.
अन्योन्यना निमित्त ए रीत बंध बेउ तणो बने
— आत्मा अने प्रकृति तणो, संसार तेथी थाय छे. ३१३.
उत्पाद-व्यय प्रकृतिनिमित्ते ज्यां लगी नहि परितजे,
अज्ञानी, मिथ्यात्वी, असंयत त्यां लगी आ जीव रहे; ३१४.
आ आतमा ज्यारे करमनुं फळ अनंतुं परितजे,
ज्ञायक तथा दर्शक तथा मुनि तेह कर्मविमुक्त छे. ३१५.
अज्ञानी वेदे कर्मफळ प्रकृतिस्वभावे स्थित रही,
ने ज्ञानी तो जाणे उदयगत कर्मफळ, वेदे नहीं. ३१६.
सुरीते भणीने शास्त्र पण प्रकृति अभव्य नहीं तजे,
साकरसहित क्षीरपानथी पण सर्प नहि निर्विष बने. ३१७.
निर्वेदने पामेल ज्ञानी कर्मफळने जाणतो,
— कडवा मधुर बहुविधने, तेथी अवेदक छे अहो! ३१८.
करतो नथी, नथी वेदतो ज्ञानी करम बहुविधने,
बस जाणतो ए बंध तेम ज कर्मफळ शुभ-अशुभने. ३१९.
ज्यम नेत्र, तेम ज ज्ञान नथी कारक, नथी वेदक अरे!
जाणे ज कर्मोदय, निरजरा, बंध तेम ज मोक्षने. ३२०.
ज्यम लोक माने ‘देव, नारक आदि जीव विष्णु करे’,
त्यम श्रमण पण माने कदी ‘आत्मा करे षट् कायने’, ३२१.
तो लोक-मुनि सिद्धांत एक ज, भेद तेमां नव दीसे,
विष्णु करे ज्यम लोकमतमां, श्रमणमत आत्मा करे; ३२२.
श्री समयसार-पद्यानुवाद ]
[ ३१