વિહીને જ્ઞાન જડ યે હૈ, નહીં ચૈતન્યતા ઇનમેં;
કૃતઘ્ની હોય કે મોકું, ભ્રમાયા ગતિ ચારોં મેં...સુનો૦ ૪
અગોચર બૈન વિન ઉપમા, સહે દુઃખ નર્ક દારુન મેં;
જહાં પલ એક કલ નાંહી, કહા મુખ તેં ઉચારૂં મેં...સુનો૦ ૫
નિગોદી મોહીકું કીના, દૂરાયા જ્ઞાન કું ઐસા;
રહા ઇક વર્ણ વ્યંજનકે, અનંતે ભાગ મેરે મેં...સુનો૦ ૬
ઉસાસ-નિસાસ એક માંહી, કિયે મૈં ક્ષુદ્ર ભવ ઐસે;
અઠારે બાર હે સાહિબ! અહો જનમ્યા મરા હૂં મૈં...સુનો૦ ૭
પશુ પરજાય જો પાઈ, સહાયી કો નહીં તામેં;
નહીં ધન ધામ શામા કો, નહીં વચ આસ્ય મેરે મેં...સુનો૦ ૮
ક્ષુધા રુજા ચંડ હૈ જામેં, તૃષા અતિ હી ભયંકર હૈ;
મિલૈ તૃણ અન્નજલ મુશકિલ, લિખા જબ ભાગ મેરે મેં..સુનો૦ ૯
કહી જાતી નહીં મુખતેં, હુઈ જો વ્યાધિ તનમાંહિ;
સહી કો કૌનવિધ જાને, સહી મન હી જુ મેરે મેં...સુનો૦ ૧૦
લદા બોઝા બડા ભારી, દઈ મારેં મરમ ભેદી;
નહીં તાકત મજલ દૂરી, પડી મુશકિલ જુ મેરે મેં...સુનો૦ ૧૧
સહી હિમ ઘામ ઘન બાધા, કહી ક્યોં હૂં નહીં જાતી;
મરા જલ જ્વાલકે માંહીં, સુ જાહિર જ્ઞાન તેરે મેં...સુનો૦ ૧૨
કસાઈને ગ્રહા કરમેં, નહીં ઉરમેં દયા જાકે;
કરી હૈ ત્રાસ દે દે કેં, જુદાઈ પ્રાણ મેરે મેં...સુનો૦ ૧૩
૧૮૬ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર