૧૨૬ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર
યહ સંસાર મઝાર ચતુર્ગતિકો દુઃખ ભારી,
જન્મ મરણ ભય રોગ શોક વિસ્મય પર હારી;
સદા એકલો ભમૈં સંગ સાથી કોઉ નાંહી,
કરૈ આપ જો કર્મ સહૈ દુઃખ ભવ ભવ માંહી. ૩.
પુત્ર કલિત્ર જુ મિત્ર માત પિતુ ધન ધાન્યાદિક,
પરગટ દીખૈ ભિજા મરણ મૈં દેહઊ વાદિક;
મહા અશુચિ યહ દેહ સપ્ત મલ સૂત્ર ભરી હૈ,
કૃમિ આદિક બહુ જીવ તસુ તૈં નેહ ધરી હૈ. ૪.
સદા કર્મવશ પરે આપકો વેતન કીનો,
જૈસે ઉદય જો આય બહુરિ ફુનિ તૈસો લીનો;
સંવર કો નહીં લેસ ભયો અબ હી તક માંહીં,
જાસોં રુકૈ જુ કર્મ સોઇ સંજમ વિનેહુ નાંહીં. ૫.
કર્મ અનંતે લગે નિર્જરા વિનુ નહીં જાંહીં,
સો વિશુદ્ધિ તૈં હોય આજ લૌં નાંહિ લહાંહીં;
ષટ્ દ્રવ્યનસોં ભરો લોક કોઉ કર્તા નાંહી,
કર્તા હર્તા નાંહિ ભ્રમૈ યામેં જિય યાહી. ૬.
દુર્લભ હૈ યહ જ્ઞાન જથારથ સમ્યક્ પાયે,
વિનુ સમ્યક્ યહ જીવ નિગોદાદિક દુઃખ થાયે;
ધર્મ દયા દ્વૈ ભેદ સ્વપર પુન દશધા ગાયે,
વસ્તુ સુભાવ સુ ધર્મ આજ લોં નાંહીં પાયે. ૭.
ઇત્યાદિક ભાવના ભાવતે આયે દેવા,
લૌકાન્તિક પદ પુષ્પ ચઢાય કહૈ યહ ભેવા;