૧૮૬ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર
શ્રીદત્ત મુનિકો પૂર્વ જન્મકા, વૈરી દેવ સુ આકે;
વિક્રિય કર દુઃખ શીત – તનો જો, સહ્યો સાધુ મન લાકે.
યહ ઉપસર્ગ સહ્યો ધર થિરતા, આરાધન ચિત ધારી;
તૌ તુમરે જિય કૌન દુઃખ હૈ? મૃત્યુ – મહોત્સવ ભારી. ૩૯
વૃષભસેન મુનિ ઉષ્ણ શિલા પર, ધ્યાન ધરો મન લાઈ;
સૂર્ય – ધામ અરુ ઉષ્ણ પવનકી, વેદન સહિ અધિકાઈ.
યહ ઉપસર્ગ સહ્યો ધર થિરતા, આરાધન ચિત ધારી;
તૌ તુમરે જિય કૌન દુઃખ હૈ? મૃત્યુ – મહોત્સવ ભારી. ૪૦
અભયઘોષ મુનિ કાકન્દીપુર, મહાવેદના પાઈ;
વૈરી ચંડને સબ તન છેદ્યો, દુખ દીનો અધિકાઈ.
યહ ઉપસર્ગ સહ્યો ધર થિરતા, આરાધન ચિત ધારી;
તૌ તુમરે જિય કૌન દુઃખ હૈ? મૃત્યુ – મહોત્સવ ભારી. ૪૧
વિદ્યુતચરને બહુ દુખ પાયો, તૌ ભી ધીર ન ત્યાગી;
શુભ ભાવનસોં પ્રાન તજે નિજ, ધન્ય ઔર બડભાગી.
યહ ઉપસર્ગ સહ્યો ધર થિરતા, આરાધન ચિત ધારી;
તૌ તુમરે જિય કૌન દુઃખ હૈ? મૃત્યુ – મહોત્સવ ભારી. ૪૨
પુત્ર – ચિલાતી નામા મુનિકો, વૈરીને તન ઘાતા;
મોટે – મોટે કીટ પડે તન, તાપર નિજ – ગુન રાતા.
યહ ઉપસર્ગ સહ્યો ધર થિરતા, આરાધન ચિત ધારી;
તૌ તુમરે જિય કૌન દુઃખ હૈ? મૃત્યુ – મહોત્સવ ભારી. ૪૩
દંડક નામા મુનિકી દેહી, બાણન કર અરિ ભેદી;
તા પર નેક ડિગે નહિં વે મુનિ, કર્મ – મહારિપુ છેદી.