સ્તવનમાળા ][ ૧૯૧
શ્રી નેમપ્રભુને – વિનતિ
(તૂ હી હૈ પારસ પ્યારા રે)
મુઝકો છોડ ચલે ગિરનાર....વલ્લભ યહ કૈસી ઠાની રે....
વલ્લભ....
ગર ગિરનાર તુમ્હેં જાના થા, દુલ્હા રૂપ ધર ક્યોં આના થા,
ક્યોં યાદવકુલ સંગ લાના થા, ધૂમ મચાની રે.....
વલ્લભ યહ....૧
જબ પશુઓંકા છોડા ઘેરા, ફિર ક્યોં રથ તોરણસે ફેરા,
તુમ ચરણોં બિન મુઝે બસેરા, કહાં સુજ્ઞાની રે...બસેરા....૨
નૌ ભવકી મૈં દાસી તિહારી, દયાદ્રષ્ટિ ક્યોં ફિરી તુમ્હારી,
કહો ભઈ ક્યા ચૂક હમારી, બતા નિશાની રે. હમારી....૩
જબ પશુઓં પર કરુણા કરતે, કહો ક્યોં ન દુઃખ મેરા હરતે,
ક્યોં નહિ સાથ મુઝે લે ચલતે કૈસી ઠાની રે.....પ્રભુ યહ ૪
તુમ બિન કૈસે નાથ રહૂંગી, ક્યા ક્યા જગકે બોલ સહૂંગી,
કિસસે મનકી બાત કહૂંગી, જુડે કહાની રે....કહૂંગી....૫
રાજુલ કા ‘સૌભાગ્ય’ યહી હૈ, તારોગે ભવ આશ સહી હૈ,
યાતેં આકર શરણ ગહી હૈ, કેવલજ્ઞાની રે....ગહી હૈ....૬
❑