stavanamāḷā ][ 67
bahut kālake hau puni jarā na deh tihārī,
aise puruṣh purān karahu rakṣhā ju hamārī. 1
paraharikain ju achintya bhār jugako ati bhāro,
so ekākī bhayo vr̥uṣhabh kīnon nisatāro;
kari na sake jogīndra stavan main karihaun tāko,
bhānu prakāsh na kare dīp tam harai guphāko. 2
stavan karanako garva tajyo sakrī bahu gnānī,
main nahi tajau kadāpi svalpagnānī shubhadhyānī;
adhik arthako kahūn yathāvidhi baiṭhi jharokai,
jālāntar dhari akṣha bhūmidharakon ju vilokai. 3
sakal jagatako dekhat ar sabake tum gnāyak,
tumakon dekhat nahin nahin jānat sukhadāyak;
hau kisakā tum nāth aur kitanāk bakhāne,
tātain thuti nahin banai asaktī bhaye sayāne. 4
bālakavat nij doṣh thakī ihalok dukhī ati,
rogarahit tum kiyo kr̥upākari dev bhuvanapati,
hit anahitakī samajhi mānhi hain mandamatī ham,
sab prāṇinake het nāth tum bālavaid sam. 5
dātā haratā nāhin bhānu sabako bahakāvat,
ājakāl ke chhalakari nitaprati divas gumāvat,
he achyut jo bhakta namain tum charan-kamalakon,
chhinak ekamen āp det manavāñchhit phalakon. 6