જેઠ તપૈ રવિ આકરો, સૂખૈ સરવર નીર;
શૈલ-શિખર મુનિ તપ તપૈં દાઝૈં નગન શરીર. તે ગુરુ૦ ૭
પાવસ રૈન ડરાવની, બરસૈ જલધરધાર;
તરુતલ નિવસૈં તબ યતી, બાજૈ ઝંઝા વ્યાર. તે ગુરુ૦ ૮
શીત પડે કપિ મદ ગલૈ, દાહૈ સબ વનરાય;
તાલતરંગનિ કે તટૈં, ઠાડે ધ્યાન લગાય. તે ગુરુ૦ ૯
ઇહિ વિધિ દુર્દ્ધર તપ તપૈં, તીનોં કાળ મંઝાર;
લાગે સહજ સરૂપમૈં તનસોં મમત નિવાર. તે ગુરુ૦ ૧૦
પૂરવ ભોગ ન ચિંતવૈં, આગમ બાંછૈં નાહિ;
ચહું ગતિકે દુખસોં ડરૈં, સુરતિ લગી શિવમાંહિં. તે ગુરુ૦ ૧૧
રંગમહલમેં પૌઢતે, કોમલ સેજ બિછાય;
તે પચ્છિમ નિશિ ભૂમિમૈં, સોવેં સંવરિ કાય. તે ગુરુ૦ ૧૨
ગજ ચઢિ ચલતે ગરવસોં, સેના સજિ ચતુરંગ;
નિરખિ નિરખિ પગ વે ધરૈં, પાલૈં કરુણા અંગ તે ગુરુ૦ ૧૩
વે ગુરુ ચરણ જહાં ધરેં, જગમૈં તીરથ જેહ;
સો રજ મમ મસ્તક ચઢો, ભૂધર માંગે એહ. તે ગુરુ૦ ૧૪
❐
શ્રી શાસ્ત્ર – સ્તુતિ
(મેરા ભાવના – રાગ)
વીર હિમાચલતૈં નિકરી, ગુરુ ગૌતમકે મુખ કુંડ ઢરી હૈ;
મોહમહાચલ ભેદ ચલી, જગકી જડતા તપ દૂર કરી હૈ.
સ્તવન મંજરી ][ ૩૫૩
23