દોનોં ભ્રાતા પ્રભુ-ભક્તિ-મુદિત,
વૃષવિનય-રસિક જનનાથ ઉદિત;
સહબંધુ નેમિજિન-સભા ગએ,
યુગ ચરણકમલ વહ નમત ભએ. ૧૨૬
ભુવિ કાહિ કકુદ ગિરનાર અચલ,
વિદ્યાધરણી સેવિત સ્વશિખર;
હૈં મેઘ પટલ છાએ જિસ તટ,
તવ ચિહ્ન ઉકેરે વજ્ર-મુકુટ. ૧૨૭
ઇમ સિદ્ધક્ષેત્ર ધર તીર્થ ભયા,
અબ ભી ૠષિગણસે પૂજ્ય થયા;
જો પ્રીતિ હૃદયધર આવત હૈં,
ગિરનાર પ્રણમ સુખ પાવત હૈં. ૧૨૮
જિનનાથ! જગત્ સબ તુમ જાના,
યુગપત્ જિમ કરતલ અમલાના;
ઇંદ્રિય વા મન નહિં ઘાત કરેં,
ન સહાય કરૈં, ઇમ જ્ઞાન ધરેં. ૧૨૯
યાતેં હે જિન! બુધનુત તવ ગુણ,
અદ્ભુત પ્રભાવધર ન્યાય સગુણ;
ચિંતન કર મન હમ લીન ભએ,
તુમરે પ્રણમન તલ્લીન ભએ. ૧૩૦
❐
૫૬ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર