have kahe chhe ke — A manuShyagatimAn ja tapashcharaNAdik chhe evo
niyam chhe —
मणुवगईए वि तओ मणुवगईए महव्वदं सयलं ।
मणुवगदीए झाणं मणुवगदीए वि णिव्वाणं ।।२९९।।
मनुजगतौ अपि१ तपः मनुजगतौ महाव्रतं सक लम् ।
मनुजगतौ ध्यानं मनुजगतौ अपि२ निर्वाणम् ।।२९९।।
artha — he bhavyajIv! A manuShyagatimAn ja tapanun AcharaN
hoy chhe, A manuShyagatimAn ja sakal mahAvrat hoy chhe, A
manuShyagatimAn ja dharma – shukladhyAn hoy chhe tathA A manuShyagatimAn ja
nirvAN arthAt mokShanI prApti hoy chhe.
इय दुलहं मणुयत्तं लहिऊणं जे रमंति विसएसु ।
ते लहिय दिव्वरयणं भूइणिमित्तं पजालंति ।।३००।।
इति दुर्लभं मनुजत्वं लब्ध्वा ये रमन्ते विषयेषु ।
ते लब्ध्वा दिव्यरत्नं भूतिनिमित्तं प्रज्वालयन्ति ।।३००।।
artha — evun A manuShyapaNun pAmI je indriyaviShayomAn rame chhe
te divya amUlya ratnane pAmI, tene bhasmane mATe dagdha kare chhe.
bhAvArtha — ati kaThaNatAthI prApta thavA yogya evo A
manuShyaparyAy ek amUlya ratna tulya chhe; tene viShay – kaShAyomAn ramI
vRuthA gumAvavo yogya nathI.
have kahe chhe ke – A manuShyapaNAmAn ratnatrayane pAmI teno mahAn
Adar karo —
इय सव्वदुलहदुलहं दंसणणाणं तहा चरित्तं च ।
मुणिऊण य संसारे महायरं कुणह तिह्णं पि ।।३०१।।
bodhidurlabhAnuprekShA ]
[ 159
1-2 ahIn ‘अपि’ shabda nishchayArtha mATe chhe.