સર્વ જીવો સુખ ઈચ્છે છે, પણ સુખનો સાચો
છે તેથી સુખને બદલે દુઃખ જ થઈ રહ્યું છે..
પરાધીનતા એજ દુઃખ છે–અને સ્વાધીનતા એજ સુખ
છે..........
નિજવશ તે સુખ લહીએ રે.....
એ દ્રષ્ટિએ આતમગુણ પ્રગટે,
કહો સુખ તે કોણ કહીએ રે.....
ભવિકા વીર વચન અવધારો.....
સુખ કહેવાય. પુણ્ય–પાપ કે કોઈ પરને આધારે મારું
સુખ નથી એવી દ્રષ્ટિએ આત્માનો (સુખ) ગુણ પ્રગટે
તમે વીર પ્રભુના વચનને સાંભળો એમ શ્રી
યશોવિજ્યજી કહે છે. ‘તું કોણ છો’ તે જાણ! તો તારા
ભાનમાં તને બંધન છે જ નહીં. અને ભાન વગર ગમે
તેમ કર તો પણ બંધન જ છે..... (પરદ્રવ્યથી પોતાને
કાંઈપણ લાભ–નુકસાન માનવું તે જ બંધન)
સ્વભાવ છે તે તે વસ્તુથી જ સ્વતંત્રપણે છે, કોઈ
વસ્તુનો સ્વભાવ પરને આશ્રયે નથી...... પુણ્યને
આધારે ધર્મ નથી.....ધર્મ પોતાના જ આધારે છે....
આવે તો પણ ઊંધા ભાવને ટાળી શકે નહીં. પ્રભુ પોતે
જ છે.
તેનાથી તે પોતાને લાભ કે નુકસાન માનતા
નથી.....જ્ઞાની સર્વ સંયોગોમાં જ્ઞાનપણે જ પરિણમે
છે–કદી અજ્ઞાનપણે થતો નથી.....
નહીં કરે ને!” સ્વતંત્રતાના ભાનવગર પંચમહાવ્રત
કરે તો પણ પાપી (અધર્મી)છે.....અને ભાન છે તે
રાજપાટમાં હોવા છતાં ધર્મી છે.....
નથી. દ્રષ્ટિની ભૂલ એજ બંધનું કારણ–ભાવાર્થમાં
વસ્તુ દરેક સ્વતઃસિદ્ધ છે, દરેકનો સ્વભાવ પોતાને જ
આધીન છે. એક દ્રવ્ય બીજાને પરિણમાવી શકે નહીં.
ભાવમાં કોઈ ભાગીદાર નથી......તારા ભાવનું ફળ
સોએ સો ટકા તને જ છે.
અજ્ઞાન ભાવ જ નુકસાનનું કારણ છે. એક પદાર્થને
બીજા પદાર્થથી લાભ કે નુકસાન માનવું એ માન્યતા
જ બંધન છે.
નથીને? તેનો ઉત્તર:–જ્યાં તેં તહે ખાવાથી સુખ માન્યું
એટલે પરથી સુખ માન્યું તેમાં જ તારી ઊંધી
માન્યતાનું પાપ છે.....પરને ભોગવવાનો ભાવ તે જ
મિથ્યાત્વ. (જ્ઞાની કે અજ્ઞાની કોઈ પરને ભોગવી
શકતું નથી.)
અનુકુળ અને પ્રતિકૂળ બન્ને જાતના સંયોગોથી લાભ
કે નુકસાન માનતા નથી, તેથી એકેમાં સલવાતા નથી.
તારો ધર્મ તારામાં–તારે આધીન છે તેને પરની મદદની
જરૂર નથી, નરકની અગવડતા ધર્મને રોકી શકે નહિ
કે સ્વર્ગની સગવડતા ધર્મમાં મદદ કરી શકે નહીં.
ધર્મ થઈ શકે છે. સ્વભાવને જાણતો જ્ઞાની નિશંક છે કે