આચાર્યદેવની બહુ ભાવના ઊછળી ગઈ છે. (અંતરંગમાં પોતાને પૂર્ણ થઈ જવાની ભાવનાનું જોર પડ્યું છે.)
બધા લીન થાવ, એમ આચાર્યદેવ આમંત્રણ કરે છે અથવા બીજો અર્થ એમ છે કે કેવળજ્ઞાન થતાં સમસ્ત
લોકાલોક જાણે છે ત્યાં સમસ્ત લોકા–લોક પર્યંત શાંતરસ ઊછળી રહ્યો છે.
પોતાનું સ્વરૂપ જણાતું નહોતું, સ્ત્રી, કુટુંબ તો ક્યાંય રહ્યા–પણ શરીર મન, વાણી તે પણ ક્યાંય રહ્યા, –તે તો ભિન્ન
જ છે, પરંતુ અંદર થતી શુભાશુભ લાગણી તે પણ ભિન્ન છે, તે બધામાં એકત્વબુદ્ધિ હતી તેને દૂર કરીને સમૂળગી
ડુબાડીને આ જ્ઞાન–દરિયામાં–વીતરાગી વિજ્ઞાનમાં બધા એક સાથે નિમગ્ન થાવ! એમ આચાર્યદેવે ઢંઢેરો પીટ્યો છે–
સાગમટે નોતરાં આપ્યાં છે, સાગમટે નોતરામાં કોણ ન પહોંચે? બધા પહોંચે. જેને વિરોધ હોય, દ્વેષ હોય તે ન
પહોંચે. માંદો કહે અમે ન પહોંચી શકીએ તો શું કરીએ? (તેને કહે છે કે) અરે માંદા! તારી નમાલાપણાની વાત મૂક
એક કોર! આ સાગમટે નોતરામાં એકવાર ચાલ તો ખરો, દાળ–ભાત ખાજે પણ ચાલ તો ખરો!
થનાર હોય, કોઈ અલ્પકાળમાં મુક્ત થાય એવો હોય, તો એવા સાધર્મીને પેટે મારો કોળિયો જાય તો મારો ધન્ય
અવતાર! કોણ ભવિષ્યે તીર્થંકર થનાર છે, કોણ અલ્પકાળમાં મુક્ત જનાર છે તેની ભલે ખબર ન હોય પણ
જમાડનારનો ભાવ એવો છે કે અલ્પકાળમાં મુક્ત જનાર કોઈ જીવ રહી જવો ન જોઈએ, જમાડનારના ભાવ
આત્મભાવના પૂર્વક જો યથાર્થ હોય તો તેનો અર્થ એવો છે; પોતાને અલ્પકાળમાં મુક્તિ લેવાના ભાવ છે–એવી
રુચિ છે. એમ આચાર્યદેવ કહે છે કે મારું નોતરું સાગમટે છે, સાગમટે આમંત્રણ આપ્યા છે કે આ શાંતરસના
સ્વાદ વગર કોઈ જીવો રહી જવા ન જોઈએ, એવા આમંત્રણ દેતાં ખરી રીતે આચાર્યદેવને પોતાને જ ભગવાન
આત્માના શાંતરસમાં ડુબી જવાની તીવ્ર ભાવના ઉપડી છે. સમયસારજીની એક એક ગાથામાં આચાર્યદેવે
અદ્ભૂત રચના કરી છે. અલૌકિક અપૂર્વ ભાવો ભર્યા છે, શું કહેવાય! જેને સમજાય તેને ખબર પડે.
કહીને પૂરી વાત કહી દીધી. ‘એક પરમાણુ માત્રની ન મળે સ્પર્શતા’ એવા ભાનના જોરમાં પૂર્ણતા થઈ જાય છે.
આત્મા પ્રગટ થાશે નહીં; તે સમયપ્રાભૃત એટલે સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની પરિણતિરૂપ ભેટણા વગર
આત્મારૂપી રાજા કોઈ રીતે પ્રસન્ન થાય તેમ નથી.
ભૂલીને મરીને પણ અંતર તત્ત્વ શું છે એમ અંદર જોવા માટે એકવાર પડ તો ખરો! ‘મરીને’ એટલે ગમે તેટલી પ્રતિકૂળતા
વેઠીને પણ કુતૂહલ કર, અનંતવાર દેહને અર્થે આત્મા ગાળ્યો પણ હવે એકવાર આત્માને અર્થે દેહ ગાળ તો ભવ રહે નહિ;
દુનિયાને ભૂલ, દુનિયાની પરવા છોડીને આત્માના રસમાં મસ્ત થઈ જા, પુરુષાર્થ કરી અંતર પડદાને તોડી નાંખ.
પરમાત્મ દશા પ્રગટ કરે તેવો તું છો તેને ભૂલીને અરે! આ પરમાં ક્યાં રોકાણો? આ સદોષ તારું સ્વરૂપ નથી,
તેમાં વીર્યહીન થઈને કેમ અટક્યો છે?