। ધર્મનું મૂળ સમ્યગ્દર્શન છે ।
વર્ષ ત્રીજું : સંપાદક : વૈશાખ
રામજી માણેકચંદ દોશી
અંક સાત વકીલ ૨૪૭૨
ઉઉદય અને પુરુષાથર્
પોતે ત્યાગ કરી શકે નહીં. અને બ્હાનાં કાઢે કે મારે અંતરાયો ઘણા છે. ધર્મનો
પ્રસંગ આવે ત્યારે “ઉદય” છે એમ કહે. “ઉદય ઉદય” કહ્યા કરે, પણ કાંઈ કુવામાં
પડતો નથી. ગાડામાં બેઠો હોય અને ઘાંચ આવે તો સાચવી સંભાળીને ચાલે. તે વખતે
ઉદય ભૂલી જાય. અર્થાત્ પોતાની શિથિલતા હોય તેને બદલે ઉદયનો દોષ કાઢે છે.
લૌકિક અને લોકોત્તર ખુલાસો જૂદો હોય છે. ઉદયનો દોષ કાઢવો એ લૌકિક
ખુલાસો છે. અનાદિકાળનાં કર્મો બે ઘડીમાં નાશ પામે છે. કર્મનો દોષ કાઢવો નહીં
આત્માને નિંદવો. ધર્મ કરવાની વાત આવે ત્યારે પૂર્વકર્મના દોષની વાત આગળ કરે
છે. પુરુષાર્થ કરવો શ્રેષ્ટ છે. પુરુષાર્થ પહેલો કરવો. મિથ્યાત્વ, પ્રમાદ અશુભયોગ
મૂકવા.
કર્મ ટાળ્યા વગર ટળવાનાં નથી. તેટલા માટે જ જ્ઞાનીઓએ શાસ્ત્રો વર્ણવ્યા
છે. શિથિલ થવાને સાધનો બતાવ્યાં નથી. પરિણામ ઉંચા આવવાં જોઈએ; કર્મ ઉદય
આવશે એવું મનમાં રહે તો કર્મ ઉદયમાં આવે! બાકી પુરુષાર્થ કરે, તો તો કર્મ ટળી
જાય. ઉપકાર થાય તે જ લક્ષ રાખવો.
કર્મ ગણી ગણીને નાશ કરાતાં નથી. જ્ઞાની પુરુષ તો સામટો ગોટો વાળી
નાશ કરે છે.
વિચારવાને બધાં આલંબનો મૂકી દઈ, આત્માના પુરુષાર્થનો જય થાય તેવું
આલંબન લેવું. કર્મબંધનું આલંબન લેવું નહીં.
[શ્રીમદ્ રાજચંદ્ર; આવૃત્તિ બીજી, પાનું–૪૧૬, વર્ષ ૨૯ મું]
વાર્ષિક લવાજમ છુટક અંક
અઢી રૂપિયા ચાર આના
• આત્મધર્મ કાર્યાલય – મોટા આંકડિયા(કાઠિયાવાડ) •