: १६० : आत्मधर्म : अषाढ : २४७२ :
छोडीने पाप करवाना ऊंधा भाव) आवे तो ते जीवनो पोतानो ज दोष छे, परंतु धर्मपिता सर्वज्ञ वीतराग
प्रभुनो के अन्य ज्ञानी उपदेशकनो तेमां दोषनथी.
१०. सर्वज्ञ भगवान तेमज ज्ञानीओ तो जाणे छे के, ज्यां सुधी जीव वीतरागता प्रगट न करे त्यां सुधी
तेने शुभ तेमज अशुभ भाव थया वगर रहेशे ज नहि. तेमां अशुभभाव तो करवा जेवा छे ज नहि अने जे
शुभभाव थाय तेने धर्म मानतो होय तो ते मान्यता खोटी छे, ते खोटी मान्यता टाळीने, ‘शुभभावथी धर्म
थाय नहि’ एवी साची मान्यता करतां ते जीव अशुभ तेमज शुभभावने पण टाळीने शुद्धभाव प्रगट करवा
प्रयत्न करशे; अने क्रमेक्रमे शुद्धता प्रगट करी संपूर्ण शुद्ध थई जशे. संपूर्ण शुद्धता प्रगट थया पहेलांं अंशे शुद्ध
अने अंशे शुभभाव रहेशे; परंतु शुभमां पण ते धर्म नहि मानतो होवाथी तेने शुद्धमां वधारो थतो जशे.
११. सम्यग्दर्शनरूप शुद्धभावथी ज धर्मनी शरूआत थाय छे, सम्यग्दर्शन ते धर्मनो एकडो छे;
सम्यग्दर्शननी साथे सम्यग्ज्ञान होय ज छे अने क्रमेक्रमे सम्यक्चारित्र वधतां पूर्ण पवित्रता प्रगटे छे. आ रीते
सम्यग्दर्शन–सम्यग्ज्ञान तथा सम्यक्चारित्र ते ज मोक्षनुं कारण छे अने पुण्य बंधनुं कारण छे.
१२. आ वस्तुस्थिति स्पष्ट समजवा माटे, शास्त्रोमां धर्मने केवा विशेषणोथी ओळखावे छे अने पुण्यने
केवा विशेषणोथी ओळखावे छे ते अहीं आपवामां आवे छे:–
क्रम सम्यग्दर्शनादिरूप धर्मनां पुण्यनां विशेषणो शास्त्र–आधार
विशेषणो
१ सुशील कुशील समयसार, गाथा १४५, १४७
२ मंगल अशुभ स. गा. १४५ टीका
३ सुकृत्य दुष्कृत्य स. कलश–२२५ पछी नी टीका,
४ अमृतकुंभ विषकुंभ स. गा. ३०६
५ अनाकुळता उपजावनार आकूळताने उपजावनार स. गा. ७२
६ सुख दुःख स. गा. ७४
७ वीतराग राग स. गा. १५०
८ निर्विकार विकार स. गा. १४५ टीका
९ शुद्ध अशुद्ध स. गा. १८६
१० स्वभाव विभाव स. नाटक पु. पा. एकत्वद्वार सारांश–११
११ आत्मस्वभावनी वृद्धि आत्मस्वभावनो स. १९ टीका. प्रव. ७७ टीका
करनार तिरस्कार करनार
१२ प्रशंसनीय निंद्य बार भावना पा. ४०
१३ गुण दोष स. गा. ३८५
१४ स्वपद अपद स. गा. २०३
१५ धर्म पाप स. कलश १३७ भावार्थ; गा. १६१–
१६२–१६२ जयसेन–टीका.
१६ पवित्र अशुचि स. गा. ७२ टीका
१७ शरणभूत अशरण स. गा. ७४
१८ आराध्य हेय स. कलश १०४; गा. ४११
१९ निर्दोष अपराध स. गा. ३०४
२० धर्मचक्र कर्मचक्र स. गा. १५४ टीका
२१ स्वसमय परसमय स. गा. ३९० थी ४०४ टीका
२२ भूतार्थ अभूतार्थ स. गा. २७५ टीका
२३ शुद्ध जीव अजीव स. गा. ५० थी ५५ टीका; गा. २०२ टीका