જેઠ : ૨૪૭૪ આત્મધર્મ : ૧૩૩ :
ભગવાન મહાવીર સ્વામી કે મોક્ષ જાનેકે કરીબ ૫૦૦ વર્ષ બાદ પૂજ્ય શ્રી કુન્દકુન્દ સ્વામી હુયે, ઉન્હોંને
વિદેહક્ષેત્રમેં ભગવાન્ સીમંધર સ્વામી કે પાસ જાકર ૮ દિવસ રહકર વાપસ ભરતક્ષેત્ર આનેકે બાદ સૂત્રરૂપમેં શ્રી
પરમાગમ સમયસારકી રચના કી, ઉસકે કરીબ ૧૦૦૦ વર્ષ બાદ શ્રીમદ્ અમૃતચંદ્રાચાર્યને ઉસપર વિશેષ વિસ્તૃત
રૂપસે આત્મખ્યાતિ નામકી ટીકા બનાઈ ઉસકે કરીબ ૧૦૦૦ વર્ષ બાદ હી આજ ઉસ ટીકા કે ઉપર વિસ્તૃત વિશદ
રૂપસે પૂજ્ય શ્રી સ્વામીજી દ્વારા પ્રવચન હો રહા હૈ જો સમયસારકી પરમ્પરા આગે ચાલુ રહને કે લિયે મૂલભૂત
કારણ હૈ. પૂજ્ય કુંદકુંદ ભગવાન્ કી રચના સૂત્રરૂપમેં હુઈ, આજ હમ મંદ બુદ્ધિ જીવોંકો અગર અમૃતચન્દ્ર
સ્વામીને ઈતની સ્પષ્ટ વ્યાખ્યા નહિ કી હોતી, તથા મહારાજ સાહબને ન સમઝાયા હોતા તો ઈસકા સમઝના
અશક્ય થા ઔર આગામી જીવ હમસે ભી મંદ ક્ષયોપશમ વાલે હોંગે, ઉનકે લિયે યહ ‘પ્રવચન’ રૂપમેં અભીસે
તયારી હો ગઈ હૈ–યહ એક સહજ નિમિત્ત–નૈમિત્તિક સબંધ બતાતા હૈ કિ આગામી ભી પાત્ર જ્ઞાની જીવ
હોનેવાલે હૈં, ભગવાનકા વાક્ય હૈ કિ પંચમકાલકે અંત તક ભી જ્ઞાની જીવ હોંગે. અત: ભૂતકાલમેં હુયે જ્ઞાની
જીવ, વર્તમાનકે જ્ઞાની મહાત્મા પુરૂષ તથા ભવિષ્યતમેં હોનેવાલા જ્ઞાની આત્માઓકો અત્યંત અત્યંત ભક્તિ
ભાવસે નમસ્કાર.
આત્માકે મૂલ ધર્મકા સર્વોત્કૃષ્ટ વિવેચન તો સમયસારમેં હી હૈ અત: ઈસહી કી પરંપરાસે યથાર્થ ધર્મ
ટિકેગા. ઈસ પ્રકાર પૂજ્ય શ્રી આત્માકે મૂલ ધર્મકી પરંપરાકો ટિકાનેકે લીયે એક મૂલભુત સ્તંભ કે રૂપમેં હૈં.
પૂર્વકે ઈતિહાસસે માલુમ હોતા હૈ કિ પૂર્વ સેંકડો વર્ષોમેં દિગમ્બર પરંપરામેં અનેક અધ્યાત્મરસિક
વિભૂતિયાં હુઈ હૈં લેકિન કિસીકે સમયમેં ઈતના જોરોંસે અધ્યાત્મકા પ્રચાર નહિ હોસકા. જૈસા કિ શાહ દીપચંદજી
જો શ્રી ટોડરમલ્લજીસે ભી પહલે હુયે હૈં અપની કૃતિ ‘ભાવ દીપિકા’ કે અંતમેં ઐસા લીખતે હૈં કિ “સત્યવક્તા
સાચા જિનોક્ત સૂત્રકે અર્થગ્રહણ કરાવનેહારે કોઈ રહા નાહીં, તાતૈં સત્ય જિનમતકા તો અભાવ ભયા તબ ધર્મ
તૈં પરાન્મુખ ભયે, તબ કોઈ કોઈ ગૃહસ્થ સુબુદ્ધિ સંસ્કૃત પ્રાકૃતકા વેત્તા ભયા, તાકરિ જિનસૂત્ર કો અવગાહા,
તબ એસા પ્રતિભાસતા ભયા જો સૂત્રકે અનુસાર એકભી શ્રદ્ધાન–જ્ઞાન–આચરણનકી પ્રવૃત્તિ ન કરૈ હૈ, ઉર બહુત
કાલ મિથ્યાશ્રદ્ધાન–જ્ઞાન–આચરણકી પ્રવૃત્તિકોં તાકરિ અતિગાઢતાને પ્રાપ્ત ભઈ, તાતેં મુખ કરી કહી માનેં નહીં
તબ જીવનકા અકલ્યાણ હોતા જાનિ કરૂણાબુદ્ધિ કરિ દેશભાષા વિષેં શાસ્ત્ર રચના કી.”
એસા હી પંડિત જયચંદ્રજી છાવડા ભી અપની સમયપ્રાભૃતકી દેશવચનિકાકે અંતમેં લિખતે હૈં કિ “કાલ
દોષસે ઈન ગ્રંથોકી ગુરુ સંપ્રદાયકા વ્યુચ્છેદ હો ગયા હૈ, ઈસસે જિતના બનતા હૈ ઉતના અભ્યાસ હોતા હૈ. લેકિન
આજ તો સેંકડોંકી તાદાદમેં મુમુક્ષુ જીવ નિરંતર રહકર ધર્મ શ્રવણ કરતે હૈં, હજારોંકી તાદાદમેં શ્રદ્ધાલુ હો ચુકે હૈં
તથા લાખોંકી તાદાદમેં અધ્યાત્મ ગ્રંથ પ્રકાશિત હોતે હૈં ઓર તુરંત હી ખપ જાતે હૈં, ઈતની પાત્ર જીવોંકી તૈયારી
હો રહી હૈ.
શ્રી સ્વામી જયસેનાચાર્યને સમયસારકે સંવર અધિકારકે અંતકી ગાથાઓંકે અર્થમેં લિખા હૈ કિ
“ચતુર્થકાલમેં ભી કેવલી ભગવાન કયા આત્માકો હાથમેં લેકર દિખા દેતે થે? ઉનકે દ્વારા ભી દિવ્યધ્વની મેં
ઉપદેશ હોતા થા, ઈસલિયે શ્રવણ કાલમેં શ્રોતાઓંકો આત્મા પરોક્ષ હોતા થા પશ્ચાત્ સમાધિ કે સમય પ્રત્યક્ષ
હોતા થા, જૈસા કિ ઈસ કાલમેં ભી હોતા હૈ.” ઉસ કથનકી સત્યતા યહાં પ્રત્યક્ષ અનુભવમેં આતી હૈ. પૂજ્ય
સ્વામીજીકા વ્યાખ્યાન ઈતનાં સરલ ઔર સ્પષ્ટ હોતા હૈ ઔર સીધા પ્રયોજનભૂત તત્ત્વકો લિયે હુયે હોતા હૈ કિ
શુદ્ધ હૃદયસે યદિ જીવ ગ્રહણ કર લેવે તો આત્મ–સાધનાકે લીયે પર્યાપ્ત હૈ.
ઈસ સૌરાષ્ટ્ર દેશકો ધન્ય હૈ, ઉસ ગ્રામકો, ઉન માતાપિતાકો ધન્ય હૈ જહાંસે એસે યુગપ્રધાન મહાપુરૂષકા
જન્મ હુઆ તથા આપલોગોંકો ધન્ય હૈ જો ધારાવાહિ નિરંતર ઉન ઉપદેશોંકા લાભ લે રહે હૈં.
મેરે ઉપર પૂજ્ય સ્વામીજી મહારાજકા બહુત બહુત ઉપકાર હૈ જિનકા મૈં કિન્હીં શબ્દોંમેં વર્ણન નહિ કર
સકતા, અનાદિ કાલસે ઈસ આત્માકા સ્વરૂપ નહિ સમઝા થા વહ ગુરૂદેવકી કૃપાસે સમજા હૈ ઔર પૂર્ણ વિશ્વાસ
હૈ કિ પૂજ્યશ્રી કે ચરણ સાન્નિધ્યસે નિશ્ચયસે સંસારકા અંત હોકર નિઃશ્રેયમ અવસ્થા પ્રાપ્ત હોગી.
હમારી ભાવના હૈ કિ પૂજ્ય મહારાજ સાહબ શત શત વર્ષ રહકર સબ મુમુક્ષુઓંકી આત્મ જિજ્ઞાસાકો
તૃપ્ત કરતે રહેં.