ज्ञानी सुकानी मळ्या विना ए नाव पण तारे नहीं;
आ काळमां शुद्धात्मज्ञानी सुकानी बहु बहु दोह्यलो,
मुज पुण्यराशि फळ्यो अहो! गुरु कहान तुं नाविक मळ्यो.
बाह्यांतर विभवो तारा, तारे नाव मुमुक्षुनां.
अने ज्ञप्तिमांही दरव–गुण–पर्याय विलसे;
निजालंबी भावे परिणति स्वरूपे जई भळे,
निमित्तो, वहेवारो चिदघन विषे कांई न मळे.
जे वज्रे सुमुमुक्षु सत्त्व झळके, परद्रव्य नातो तुटे;
–रागद्वेष रुचे न, जंप न वळे भावेंद्रिमां–अंशमां,
टंकोत्कीर्ण अकंप ज्ञानमहिमां हृदये रहे सर्वदा.
करूणा अकारण समुद्र तने नमुं हुं;
हे ज्ञानपोषक सुमेध! तने नमुं हुं,
आ दासना जीवनशिल्पी! तने नमुं हुं
वाणी चिन्मूर्ति! तारी उर–अनुभवना सूक्ष्मभावे भरेली;
भावो ऊंडा विचारी, अभिनव महिमा चित्तमां लावी लावी,
खोयेलुं रत्न पामुं,–मनरथ मननो; पूरजो शक्तिशाळी!