: વૈશાખ : ૨૪૭૭ : ૧૪૫ :
પ....હે....લાં....
“જ્યાં જોઉં ત્યાં નજરે પડતાં રાગ ને દ્વેષ હા! હા!
જ્યાં જોઉં ત્યાં શ્રવણે પડતી પુણ્ય ને પાપ ગાથા.
જિજ્ઞાસુને શરણસ્થળ ક્યાં? તત્ત્વની વાત ક્યાં છે?
પૂછે કોને પથ પથિક જ્યાં આંધળા સૌ જ પાસે.”
હ....વે....
“જ્યાં જોઉં ત્યાં નજરે પડતો શુદ્ધઆત્મા જ આહા!
જ્યાં જોઉં ત્યાં શ્રવણે પડતી શુદ્ધઆત્માની વાર્તા.
જિજ્ઞાસુને શરણસ્થળ હ્યાં, તત્ત્વની વાત હ્યાં છે, પૂછે
આવી પથ પથિક સૌ જ્ઞાનીઓ છે જ પાસે.”
* * * * *
* અહો! અહો! શ્રી સદ્ગુરુ *
‘સ્વછંદ, મત આગ્રહ તજી, વર્તે સદ્ગુરુ લક્ષ,
સમકિત તેને ભાખિયું, કારણ ગણી પ્રત્યક્ષ.’
‘જેને આત્મસ્વરૂપ પ્રાપ્ત છે, પ્રગટ છે તે પુરુષ વિના બીજો કોઈ તે આત્મસ્વરૂપ યથાર્થ કહેવા યોગ્ય
નથી; અને તે પુરુષથી આત્મા જાણ્યા વિના બીજો કોઈ કલ્યાણનો ઉપાય નથી, તે પુરુષથી આત્મા જાણ્યા વિના
‘આત્મા જાણ્યો છે’ એવી કલ્પના મુમુક્ષુ જીવે સર્વથા ત્યાગ કરવી ઘટે છે.’
‘આત્મજ્ઞાન સમદર્શિતા, વિચરે ઉદય પ્રયોગ,
અપૂર્વવાણી પરમશ્રુત, સદગુરુ લક્ષણયોગ્ય.’
... પરમ શ્રુત....
‘સદા દ્રષ્ટિ તારી વિમળ નિજ ચૈતન્ય નીરખે, અને
જ્ઞપ્તિમાંહિ દરવ–ગુણ–પર્યાય વિલસે; નિજાલંબી ભાવે
પરિણતિ સ્વરૂપે જઈ ભળે, નિમિત્તો વહેવારો ચિદઘન
વિષે કાંઈ ન મળે.’
... અપૂર્વ વાણી....
‘અહો! વાણી તારી પ્રશમરસ ભાવે નીતરતી, મુમુક્ષુને
પાતી અમૃતરસ અંજલિ ભરી ભરી; અનાદિની મૂર્છા
વિષતણી ત્વરાથી ઊતરતી, વિભાવેથી થંભી સ્વરૂપ
ભણી દોડે પરિણતિ.’
જે જીવ આત્માર્થી હોય તે શું કરે?
‘સેવે સદ્ગુરુ ચરણને, ત્યાગી દઈ નિજ પક્ષ; પામે તે પરમાર્થને, નિજપદનો લે લક્ષ.’
‘પ્રત્યક્ષ સદ્ગુરુ પ્રાપ્તિનો, ગણે પરમ ઉપકાર; ત્રણે યોગ એકત્વથી વર્તે આજ્ઞાધાર.’
‘અહો! અહો! શ્રી સદ્ગુરુ, કરુણાસિંધુ અપાર; આ પામર પર પ્રભુ કર્યો, અહો! અહો! ઉપકાર.’
‘શું પ્રભુચરણ કને ધરૂં, આત્માથી સૌ હીન; તે તો પ્રભુએ આપિયો, વર્તું ચરણાધીન.’
‘દેહ છતાં જેની દશા, વર્તે દેહાતીત; તે જ્ઞાનીના ચરણમાં, હો વંદન અગણીત.’
“જે સત્પુરુષોએ જન્મ, જરા, મરણનો નાશ કરવાવાળો, સ્વ–સ્વરૂપમાં સહજ અવસ્થાન થવાનો
ઉપદેશ કહ્યો છે, તે સત્પુરુષોને અત્યંત ભક્તિથી નમસ્કાર છે. તેની નિષ્કારણ કરુણાને નિત્ય પ્રત્યે
નિરંતર સ્તવવામાં પણ આત્મસ્વભાવ પ્રગટે છે એવા સર્વ સત્પુરુષો, તેનાં ચરણારવિંદ સદાય હૃદયને
વિષે સ્થાપન રહો!”