“आत्मधर्म” वर्ष ८ मुं अंक १० वीर सं. २४७७ श्रावण [वार्षिक लवाजम रूा. ३–०–०]
९४
: संपादक:
वकील रामजी माणेकचंद दोशी
“अवसर बारबार नहि आवे....”
आ काळे सम्यक् समजण बहु दुर्लभ छे. प्रभु! तने अपूर्व समजणना मोंघा
टाणां मळ्या, तेमां चूक्यो तो फरी अनंतकाळे मनुष्यभव अने आवो जोग मळवो
मुश्केल छे. अनंत वार धर्मना नामे कदाग्रहमां, बाह्य साधनोमां अटक्यो. हवे परम
सत्य शुं तेनी दरकार नहि करे तो फरी अनंतकाळे पत्तो नहीं खाय, माटे सत्य शुं छे
तेने जाते, अंर्त–अनुभवथी नक्की कर, एम आचार्यमहाराज कहे छे. अहीं अनुभवनी
मुख्यता छे, तेनाथी शुद्धस्वरूपनो निर्णय करो. बहारना तर्कवितर्कनुं काम नथी.
(समयसार प्रवचन : १ : पृ. १५४)