ખાસ ભક્તિ હતી, અને આંખોની તકલીફ હોવા છતાં પોતાનો ઘણો સમય તેઓ સ્વાધ્યાયમાં ગાળતા હતા.
સ્વર્ગવાસ પહેલાં બે દિવસ અગાઉ–કારતક સુદ પૂનમે મુમુક્ષુમંડળને પોતાને ઘેર બોલાવીને આત્મસિદ્ધિ વગેરેની
સ્વાધ્યાય કરાવી હતી.
સત્સમાગમનો લાભ લેવા માટે તેઓ સોનગઢ રહેતા હતા. માત્ર દોઢ દિવસની બ્લડ પ્રેશરની બીમારીમાં તેમનો
સ્વર્ગવાસ થઈ ગયો હતો.
સ્વર્ગવાસ થઈ ગયો છે. તેઓ મોટરસાઈકલ ઉપર જતા હતા ત્યાં પાછળથી એક ખટારો અથડાતાં તેઓ ઊથલી
પડયા અને ખટારાનું પૈડું તેમની છાતી ઉપર જ થંભી ગયું. આ અકસ્માત બાદ ચારેક કલાકમાં તેમનો સ્વર્ગવાસ
થઈ ગયો. તેમના માતા–પિતાના તેઓ એકના એક પુત્ર હતા. તેમનો સ્વભાવ નમ્ર અને હસમુખો હતો. પૂ.
ગુરુદેવશ્રી પ્રત્યે તેમને ભક્તિ હતી અને અનેકવાર તેઓ સોનગઢ આવતા. તત્ત્વ સમજવાનો પણ તેમને ઉલ્લાસ
હતો.
તે પ્રસંગનું ઉદાહરણ આપીને વૈરાગ્યપ્રેરક ઉપદેશ આપતા હતા; તેમાં તેઓ શ્રી કહેતાં કેઃ ‘અહો! જુઓ તો
ખરા.....આવી જુવાનજોધ વયમાં દેહ છોડી છોડીને જીવો ચાલ્યા જાય છે. જેણે જીવનમાં દેહથી જુદા ચૈતન્યનું
ભાન કર્યું હોય તેને તો સમાધિમરણે દેહ છૂટે છે. જેની દ્રષ્ટિ આત્મા ઉપર છે તેની દ્રષ્ટિમાં તો દેહનો સંયોગ અને
વિયોગ એ બંને સરખાં જ છે. આ મનુષ્યજીવન પામીને ચૈતન્યની સંભાળ કરવા જેવી છે. મનુષ્યભવ તો ઘણા
જીવો પામે છે ને આત્માના ભાન વિના ઘણા મરે છે, પણ જેણે આત્માનું ભાન કરીને સમાધિમરણે દેહ છોડયો
તેનો મનુષ્યઅવતાર સફળ છે. આવા પ્રસંગ ઉપરથી તો વૈરાગ્ય લેવા જેવો છે.....એક સમય પણ પ્રમાદ કરવા
જેવો નથી. ખરેખર ઊજ્જવળ આત્માઓનો સ્વતઃ વેગ તો વૈરાગ્યમાં ઝંપલાવવું એ જ છે.
ત્યાં અકસ્માત કોને કહેવો? કરોડપતિ જેના કુટુંબીજનો હોય, છતાં શું તેના મૃત્યુની ક્ષણમાં એમ સમયનો પણ
ફેરફાર કોઈ કરી શકે તેમ છે? ઉપરથી ઈંદ્ર ઉતરે તો પણ કોઈને બચાવી શકે તેમ નથી. ઈંદ્રને ચાર બાજુ હજારો
અંગરક્ષક દેવોના ટોળાં હાથમાં ચામર લઈને ઊભા હોય.......પણ જ્યાં આયુષ્ય પૂરું થાય ત્યાં કોઈ તે ઈંદ્રને પણ
બચાવવા સમર્થ નથી.