અપૂર્વ શ્રદ્ધા જીવને બહારમાં ઉછાળા મારતો અટકાવી દે છે ને તેના પરિણમનને
અંતર્મુખ કરી દે છે. સ્વભાવસન્મુખ થયા વિના સર્વજ્ઞત્વશક્તિની પ્રતીત થાય નહિ. આ
રીતે આત્માની સર્વજ્ઞત્વશક્તિની પ્રતીત કરતાં તેમાં મોક્ષની ક્રિયા–ધર્મની ક્રિયા આવી
જાય છે. અલ્પજ્ઞ પર્યાય વખતે પણ સર્વજ્ઞશક્તિ હોવાનો જેણે નિર્ણય કર્યો તેની રુચિનું
જોર અલ્પજ્ઞ પર્યાય ઉપરથી ખસીને અખંડ સ્વભાવમાં વળી ગયું છે, એટલે તે જીવ
‘સર્વજ્ઞ ભગવાનનો નંદન’ થયો છે. જે આત્મા પોતાના આવા જ્ઞાનવૈભવની પ્રતીત કરે
તે જ ખરો જૈન અને સર્વજ્ઞદેવનો ભક્ત છે.