ફર્યા....ભગવાનના કેશને ઇન્દ્રે ક્ષીર સમુદ્ર તરીકે એક કૂવામાં પધરાવી દીધા.
ભગવાન પધારે અને આપણે ભગવાનને ભક્તિપૂર્વક આહારદાન દઈએ....અહો, ધન્ય તે અવસર ને ધન્ય તે
કાળ.....કે જ્યારે મુનિ ભગવંતના પાવન કરકમળમાં આ હાથથી આહારદાન આપીએ!’ પ્રભુજી જે રસ્તે
વિચરતા તે રસ્તે ઊભેલા ભક્તજનો ભગવાનને આહાર માટે પડગાહન કરતા હતા. એ રીતે વિચરતાં વિચરતાં
ભગવાન ‘શ્રાવિકા બ્રહ્મચર્યાશ્રમ’ પાસે પધાર્યા; ત્યાં બેનશ્રી ચંપાબેન અને બેનજી શાંન્તાબેન વગેરે ભક્તજનો
ભાવના ભાવતાં ઊભાં હતાં. પોતાના આંગણે ભગવાનને નીહાળતાં જ અત્યંત ભક્તિપૂર્વક હૃદયના ઉમળકાથી
બંને બહેનોએ પડગાહન કર્યુંં.–‘હે ભગવાન! નમોસ્તુ! નમોસ્તુ! નમોસ્તુ! પધારો......પધારો....અમારા આંગણે
પધારો.....હે પ્રભો! અત્ર તિષ્ઠ તિષ્ઠ......મનશુદ્ધિ–વચનશુદ્ધિ–કાયશુદ્ધિ–આહારશુદ્ધિ......હે નાથ! અમારા
આંગણાને પાવન કરો!’ ભગવાન ત્યાં ઊભા રહી ગયા એટલે ખૂબ જ પ્રસન્નતાપૂર્વક ભગવાનને પ્રદક્ષિણા
કરી...... અંતરની ભક્તિ અને પ્રમોદના બળને લીધે સહેજે એ પ્રદક્ષિણા દેવાઈ જતી હતી....ભગવાન અંદર
પધાર્યા ત્યાં એક મહા પવિત્ર સ્થાનમાં પ્રભુજીને બિરાજમાન કરીને, ખૂબ જ ભાવપૂર્વક પાદપ્રક્ષાલન પૂજન વગેરે
નવધાભક્તિ કરી.....અને પછી બંને બેનોએ હૈયાના ઉમળકાથી અતિશય ભક્તિપૂર્વક ભગવાનના કરકમળમાં
આહારદાન આપ્યું. અહો.....એ જીવનનો ધન્ય પ્રસંગ હતો....એ પાવન પ્રસંગ નીહાળતાં નીહાળતાં હજારો
ભક્તજનો એ આહારદાનનું અનુમોદન કરી રહ્યા હતા....પૂ. ગુરુદેવશ્રી પણ આહારદાનનો પ્રસંગ ભક્તિપૂર્વક
નીહાળતા હતા. શ્રાવિકાબ્રહ્મચર્યાશ્રમમાં પુ. બેનશ્રી–બેનના આંગણે એક ભવ્ય સુશોભિત મંડપમાં ભગવાનના
का प्रथम आहार हो रहा है
અદ્ભુત સુયોગ ત્યાં થઈ ગયો હતો...ચારે બાજુ
વિકલ્પો નથી હોતા, તેમ ભગવાનને આહારદાન દેતી વખતે અપુર્વ ભક્તિના ઉલ્લાસને લીધે ભાવનિક્ષેપ અને
સ્થાપનાનિક્ષેપનો ભેદ ભુલાઈ જતો હતો ને સાક્ષાત્ ભગવાનને જ આહાર દેતા હોઈએ–એવો આહ્લાદ થતો
હતો. આજે પણ, એ ધન્ય પ્રસંગની વાત નીકળતાં જ બંને બહેનો અત્યંત પ્રમોદ અને ઉલ્લાસથી ગદગદ થઈને
કહે છે કેઃ ‘અહો! અમારી ઘણા વખતની ભાવના હતી તે પુરી થઈ.....ભગવાનને આહાર દેતી વખતે તો જાણે
સાક્ષાત્ તીર્થંકરભગવાન જ આંગણે પધાર્યા હોય–એમ થતું હતું.....ને સહેજે સહેજે ભાવો ઉલ્લસી જતા
હતા....અહો! રત્નત્રયધારક સાક્ષાત્ મોક્ષમાર્ગ અમારે આંગણે આવ્યો......અમારા આંગણે તીર્થંકરના પગલાં
થયાં......મુનિરાજના પવિત્ર ચરણથી અમારું આંગણું પાવન થયું....ભગવાનને આહાર દેવાથી અમારા હાથ
તેમની સન્મુખમાં જ બેસી ગયા.........તે વખતે ગુરુદેવ ભગવાનની સાથે જાણે કે અંતરની કોઈ ઊંડી ઊંડી વાતો
કરી રહ્યા હોય!–એવું એ