તારા જીવનના ઉત્સાહને તોડી ન નાંખીશ...પરંતુ તેવે વખતેય તારા બુદ્ધિ–બળને બરાબર
જાગૃત અને સ્થિર રાખીને એમ વિચારજે કે સંસારમાં ગમે તેવી પ્રતિકૂળતાનો પ્રસંગ હોવા
છતાં મારાથી મારા હિતનો ઉદ્યમ ન થઈ શકે એવું કદી પણ નથી; કોઈ સંજોગોની એવી તાકાત
નથી કે મારા ધાર્મિક ઉત્સાહબળને તોડી શકે!
ફરીને કહેવાનું કે–જગતથી તું ભલે નાસીપાસ થયો હો........પણ તારા આત્મહિત માટેના
ઉત્સાહમાં તું નાસીપાસ ન થઈશ....અત્યારે આ ઘડીએ જ તારા સમસ્ત બુદ્ધિ–બળનો ઉપયોગ
આત્મહિતને માટે કરવાનો તું નિર્ણય કર. બસ! આ નિર્ણય કરતાં જ તેની દ્રઢતાના જોરે તારા
જીવનમાં એક નવી દિશા ખૂલશે અને અત્યાર સુધીમાં તને ન થઈ હોય એવી શાંતિ થશે.
રાખવો ને હિતકર્તવ્યમાં ઉદ્યમી થવું તે સાચો પુરુષાર્થ છે.
પૂર્વજન્મના પુણ્યકાર્યોનું જ ફળ છે.–પરંતુ જેનાથી તારા આત્માનું હિત થાય એવું ધર્મકાર્ય તો
તારે આ જન્મમાં નવા જ પ્રયત્નથી કરવાનું છે. માટે હે બંધુ! તું તારા પોતાના જ હિતને માટે
તે નવીન પ્રયત્ન ની દિશાને સમજવા ઉદ્યમી થા.
એટલે તેને આત્માના સ્વાધીન ગુણોની શ્રદ્ધા નથી અને
ગુણવાન એવા આત્માની પણ ખરેખર તેને શ્રદ્ધા નથી.
પરમાંથી પોતાના ગુણ લેવા માંગે છે–એવી તેની
પરાધીનબુદ્ધિ જ મિથ્યા હોવાથી દુઃખરૂપ છે. જેનાથી તે
જીવ પોતાના દોષ માને છે તેના ઉપર એકત્વબુદ્ધિથી
અનંતો દ્વેષ કરે છે, અને જેનાથી પોતાના ગુણ માને છે
તેના ઉપર એકત્વબુદ્ધિથી અનંતો રાગ કરે છે;–આ
અનંત સંસારના પરિભ્રમણનું મૂળકારણ છે.
જ્ઞાનાદિ ગુણ મને પરને લીધે થતા નથી; રાગાદિ દોષ
તે મારી પર્યાયનો અપરાધ છે ને જ્ઞાનાદિ ગુણ તો
મારો સ્વભાવ જ છે.–આમ જાણતો હોવાથી જ્ઞાનીને
પર સાથે એકત્વબુદ્ધિપૂર્વકના રાગ–દ્વેષ થતા જ નથી,
અને પોતાના ગુણસ્વભાવની પ્રતીત તેને કદી ખસતી
નથી; એટલે અનંતસંસારના પરિભ્રમણનું મૂળ તેને
છેદાઈ ગયું છે, ને મોક્ષનું મૂળ કારણ એવું ભેદજ્ઞાન
તેને પ્રગટયું છે.