બેનશ્રીબેનજીએ ઘણી ભક્તિથી હૃદયના ઉમંગપૂર્વક વેદીશુદ્ધિ તેમજ ધ્વજશુદ્ધિ કરી હતી. એ પવિત્ર આત્માઓના
મંગલ હસ્તે ભગવાન ધામની શુદ્ધિ થતી દેખીને ભક્તોને ઘણો હર્ષ થતો હતો. ઈન્દ્ર–ઈન્દ્રાણી તેમજ દેવીઓએ
પણ શુદ્ધિની ક્રિયા કરી હતી. ભગવાનની બેઠક ઉપર સ્વસ્તિક સ્થાપન વગેરે મંગલવિધિ પૂ. બેનશ્રીબેનના
પવિત્ર હસ્તે થઈ હતી. કલામય ધ્વજદંડ અને કલશ ભવ્ય લાગતા હતા.
હતી. ચારે બાજુ વાજિંત્રોના મંગલનાદ થતા હતા. ઈન્દ્રસભામાં ભગવાનના જન્મની ખબર પડતાં જ ઈન્દ્રોએ
પ્રભુજીને વંદન કર્યું અને તરત જ ઐરાવત હાથી ઉપર બેસીને ભગવાનનો જન્મકલ્યાણક ઉત્સવ ઊજવવા
આવ્યા. માતાના મહેલે આવીને ઈન્દ્રાણીએ ઘણા વાત્સલ્યભાવપૂર્વક ભગવાનને તેડીને ઈન્દ્રના હાથમાં આપ્યા,
અને ઈન્દ્રે બહુ હર્ષ અને ભક્તિપૂર્વક હજાર નેત્રોથી ભગવાનના દિવ્યરૂપને નીહાળ્યું. ત્યારબાદ હાથી ઉપર
બિરાજમાન કરીને પ્રભુજીને મેરુપર્વત ઉપર લઈ જવાનું ભવ્ય જુલૂસ નીકળ્યું હતું. શહેરના રસ્તાઓમાં આ
જુલૂસ ઘણું શોભતું હતું. અજમેરની ભજન મંડળી પણ સાથે હોવાથી પ્રસંગ ઘણો ઉલ્લાસભર્યો હતો.
જન્માભિષેકના જુલૂસમાં પૂ. ગુરુદેવ પણ સાથે પધાર્યા હતા. આ પ્રસંગે સુશોભિત મેરુપર્વતની રચના કરવામાં
આવી હતી. મેરૂપર્વત પાસે પહોંચતાં ત્યાં હાથીએ ત્રણ પ્રદક્ષિણા કરીને પછી પાંડુકશિલા ઉપર પ્રભુજીને
બિરાજમાન કર્યા. સુપ્રભાતના પ્રકાશમાં મેરુ ઉપર બિરાજમાન પ્રભુજીનું દ્રશ્ય અત્યંત ભવ્ય લાગતું હતું. એ
વખતે ભગવાનને નીરખતાં એમ થતું હતું કે અહો, નાથ! ધન્ય આપનો અવતાર! ધન્ય આપનો જન્મ!! આ
અવતારમાં જ આત્માના પૂર્ણ હિતને સાધીને આપ તીર્થંકર થશો....ને જગતના અનેક ભવ્ય જીવોનો ઉદ્ધાર
કરશો. આ આપનો છેલ્લો અવતાર છે. એ બાલક–પ્રભુજીને નીરખતાં ભક્તોને બહુ આનંદ થતો હતો. પછી
ઈન્દ્રોએ તેમજ અનેક ભક્તજનોએ અતિશય ઉલ્લાસપૂર્વક નેમકુંવર ભગવાનનો જન્માભિષેક કર્યો.... તે પ્રસંગે
ચારે તરફ ભક્તિભર્યું પ્રસન્ન વાતાવરણ છવાઈ ગયું હતું. અભિષેક બાદ ભગવાનને દિવ્ય વસ્ત્રાભૂષણ
પહેરાવીને પાછા આવીને માતાજીને સોંપ્યા હતા અને ત્યાં ઈન્દ્ર વગેરેએ ભક્તિપૂર્વક તાંડવ–નૃત્ય કર્યું હતું. સર્વે
ભક્તજનો ભગવાનના જન્મની ખુશાલી મનાવતા હતા.
હતા અને ફરી ફરીને ભાવપૂર્વક પારણું ઝુલાવતા હતા, તથા ચામર વગેરેથી વિધવિધ પ્રકારની ભાવભરી ભક્તિ
કરતા હતા. ભગવાન પ્રત્યેના તેમના ભાવો જોઈ જોઈને ભક્તોને ઘણો આનંદ થતો હતો. અજમેરની
ભજનમંડળીના ભાઈઓ પોતાની વિશેષ શૈલીથી ભગવાનનું પારણું ઝુલાવતા હતા અને ભક્તિ કરાવતા હતા.
રાજકુમારો નેમિનાથકુમાર સાથે ખેલવા ગયા છે, ત્યાં નેમિકુમાર શ્રીકૃષ્ણના પટરાણીને વસ્ત્ર ધોવાનું કહેતાં તે
ના પાડે છે, અને નેમિકુમાર જઈને શ્રીકૃષ્ણનો શંખ ફૂંકે છે, તેની નાગશય્યા ઉપર સૂવે છે, ને તેના ધનુષ્યનો
ટંકાર કરે છે ઈત્યાદિ દેખાવ થયો હતો. નેમિકુમાર બાલ્યાવસ્થા પૂર્ણ કરીને યુવાવસ્થામાં વર્તે છે, તેમના
વિવાહની તૈયારી ઉગ્રસેન મહારાજાની પુત્રી રાજીમતી સાથે થાય છે, દેશોદેશના રાજા–મહારાજાઓ ભેટ લઈને
આવે છે, અને નેમિકુમારની જાન જુનાગઢ તરફ જાય છે. ત્યાં પશુઓનો પોકાર સાંભળતાં જ નેમિકુમાર રથને
થંભાવી દે છે. આ પ્રસંગે રથના સારથી સાથે બહુ જ વૈરાગ્યભર્યો સંવાદ થાય છે, અને છેવટે ભગવાન
પરણવાનો વિચાર બંધ રાખીને રથને પાછો વાળે છે. આ બધા દ્રશ્યો સુંદર રીતે થયા હતા. બીજી તરફ–રાજીમતી
એકાએક રથને અદ્રશ્ય થતો દેખીને તેની સખીને તેનું કારણ પૂછે છે. આ પ્રસંગે સખી સાથે રાજીમતીનો સુંદર
સંવાદ થાય છે. અને ભગવાનના વૈરાગ્યની ખબર પડતાં રાજીમતી પોતે પણ પરણવાનો વિચાર બંધ રાખીને,
ભગવાન જે પાવન પંથે વિચર્યા તે પંથે વિચરવાની ભાવના ભાવે છે–એ પ્રસંગ સંવાદ દ્વારા બતાવવામાં આવ્યો
હતો. આ પ્રસંગ ઘણો જ વૈરાગ્યપ્રેરક હતો.