
parachījanān kāryo māre ādhīn chhe ja nahi–āvun yathārtha bhān karīne antaramān ekāgra thatān
kr̥utakr̥utya thaī jāy chhe. ā sivāy parachījanā kāryo karavā māṅge ke paramānthī sukh levā māṅge to
te vāt ashakya chhe eṭale temān kadī kr̥utakr̥utyatā thatī nathī. māṭe he bhāī! ekavār to
satsamāgame evo nirṇay kar ke, “hun chaitanyasvarūp chhun, ānand mārā svabhāvamān ja chhe evī
yathārtha pratīti ane bodh karīne hun mārā ātmāno ānand prāpta karī shakun chhun, paṇ par chīj
kadī paṇ mārī thaī shakatī nathī.” āvī antarasvabhāvanī pratīti karatān atīndriy ānandanā
anshano jeṭalo anubhav thāy chhe teṭalun kr̥utakr̥utyapaṇun chhe. ā sivāy bahāramān ghaṇā sanyogo
bhegā thāy ke ghaṇān kāryo thāy temān ātmānī kr̥utakr̥utyatā nathī. jem līṇḍī pīparanā ekek
dāṇāmān paripūrṇa tīkhāshanī tākāt bharī chhe tem ekek ātmāmān gnān ane ānandanī paripūrṇa
tākāt bharī chhe, teno bharoso karīne tenun avalamban karatān kr̥utakr̥utyapaṇun pragaṭe chhe. ā sivāy
bahāranān kāryo pūrā karavā māṅge, to te ashakya chhe, kemake parachījanān kārya ātmāne ādhīn
nathī.
to vyartha chhe. jīvane īchchhā thāy, paṇ te īchchhāne līdhe paranān kārya thaī jāy em banatun nathī.
vahālāmān vahālo putra maravānī taiyārīmān hoy tyān tene bachāvavānī ghaṇī īchchhā hovā chhatān
tene tun bachāvī shakato nathī; māṭe bhāī! tārī īchchhā paramān kām āvatī nathī, eṭale te
īchchhā vaḍe paṇ kr̥utakr̥utyapaṇun thatun nathī. tārā ātmāmān sarvagna thavānī tākāt paḍī chhe,
tārāmānthī kevaḷagnān ane paripūrṇa ānand pragaṭe evī tākāt tārāmān chhe. paṇ parachījanā
kāryane karī de evī tākāt tārāmān nathī pahelānn yathārtha nirṇay karīne ātmānā āvā
svabhāvane pratītamān lye to shraddhāmān kr̥utakr̥utyapaṇun thaī jāy. paranān kām hun karun ne paramān mārun
sukh em mānīne anādithī akr̥utakr̥utyapaṇe varte chhe eṭale ākuḷatāthī sansāramān rakhaḍe chhe
anādikāḷamān ek kṣhaṇ paṇ gnānānand svabhāvano nirṇay karyo nathī. kr̥utakr̥utya to tyāre kahevāy
ke antaranā svabhāvano nirṇay karīne ānandanā anubhavarūp kāryane vyakta kare. te kāryanun kāraṇ
koṇ? antaramān shuddha chidānand sarvagnashaktino piṇḍ ātmā chhe te ja dhruvakāraṇ chhe, te kāraṇamānthī
ātmānā ānandanun kārya pragaṭe chhe. e sivāy bahāranā sanyogo ke puṇya–pāp te ātmānā
ānandanun kāraṇ nathī. ātmānā gnānānand svabhāvanī sanmukh thaīne jeṇe samyakpratīt karī
teṇe anant kāḷamān nahi karel evun apūrva kāīk kārya karyun. jeṇe ātmānā svabhāvanī pratīt
na karī, ātmāmān ja ānand chhe evo nirṇay na karyo, te bhale puṇya karīne svargamān jāy topaṇ
te akr̥utakr̥utya chhe, karavāyogya kharun kārya teṇe karyun nathī. “aho! sanyogomān ke puṇya–pāpamān mārun
sukh nathī, māro ātmā ja gnān–darshanane ānandasvarūp chhe, temān ja mārun sukh chhe” āvo jeṇe
svasanmukh nirṇay karyo teṇe apūrva kārya karyun, te samyagdarshanamān kr̥utakr̥utya thayo; svabhāvarūp kāraṇ
paramātmā chhe tenā avalambane dharmarūpī kārya pragaṭyun. aho, jeṇe āvo ānandasvabhāvano
nirṇay karyo chhe, te