[૪]
* કેવળજ્ઞાનરૂપી કાર્યના કારણભૂત કારણસ્વભાવજ્ઞાનઉપયોગ *
(નિયમસાર ગા. ૧૦ ઉપરનાં પ્રવચનો)
અહો! જંગલમાં વસનારા....ને આત્માના આનંદમાં મશગુલ રહેનારા
વીતરાગી મુનિરાજના શ્રીમુખેથી પરમાગમ રૂપી અમૃત ઝર્યા છે. તેમાં આત્માના
સ્વભાવનું વર્ણન કરતાં કહે છે કે હે ભાઈ! તારા ધર્મનું ધુ્રવકારણ તો તારામાં
સદાય વિદ્યમાન છે જ, પણ તું તેને કારણ બનાવતો નથી. આ કારણમાં અંતર્મુખ
થઈને કાર્ય પ્રગટ કરતાં ખબર પડે છે કે અહો! આ મારા કાર્યનું કારણ!–આવું
ભાન થતાં કારણનું કારણપણું સફળ થાય છે.
અતંર્મુખ થઈને અપૂર્વ કાર્ય પ્રગટ કર્યું ત્યારે કારણનું ભાન નવું પ્રગટયું,
અને ખબર પડી કે ઓહો! મારામાં આવું કારણ તો પહેલાં પણ હતું પણ મને તેનું
ભાન ન હતું, તેથી કાર્ય ન પ્રગટયું. હવે કારણના મહિમાની ખબર પડી, કારણનું
ભાન થતાં કાર્ય પ્રગટયું, ને કારણ સાથે કાર્યની અપૂર્વ સંધિ થઈ. અહો!
મુનિવરોએ કારણ અને કાર્યને સાથે ને સાથે રાખીને અદ્ભુત અમૃત રેડયાં છે.
આ સમજીને અંતર્મુખ થઈને જે જીવ નિજ સ્વભાવમાં ઊંડો....ઊંડો....
ઊતરી જાય છે તેને મોક્ષદશા ખીલી જાય છે...તે સાદિ અનંત મંગળરૂપ છે.
(વીર સં. ૨૪૮૧ પોષ સુદ નોમ)
પ્રથમ ભાદરવોઃ ૨૪૮૧ ઃ ૨પ૩ઃ