જિનશાસનનો મહિમા [૩]
(શ્રી ભાવપ્રાભૃત ગા. ૮૦–૮૧–૮૨ ઉપરના પ્રવચનોમાંથી)
સમકિતી જીવ મુનિ થાય પહેલાં પણ શુદ્ધ આત્માની ભાવના ભાવે છે
કે અહો! હું શુદ્ધ જ્ઞાનાનંદસ્વરૂપ આત્મા છું,–મારા આત્માના આનંદમાં હું
કયારે લીન થાઉ? આત્મામાં લીન થઈને હું કયારે રત્નત્રય પ્રગટ કરું! અહો!
ધન્ય છે તે દશાને અને તે ભાવને, કે જ્યારે આત્માના આનંદમાં લીન થઈને
મુનિદશા થશે!
અહો! મુનિવરો આત્માના આનંદમાં ઝૂલે છે...વારંવાર અંતરમાં
નિર્વિકલ્પ અનુભવ કરે છે...બાહ્યદ્રષ્ટિ જીવોને એ મુનિદશાની કલ્પના આવવી
પણ મુશ્કેલ છે. મુનિઓને અંતરમાં આત્માના આનંદનો સાગર ઊછળ્યો
છે......ઉપશમ રસની ભરતી આવી છે.
જૈનધર્મની શ્રેષ્ઠતા એ રીતે છે કે તે ભાવિ–ભવનો નાશ કરે છે;
સંસારનો નાશ કરીને મુક્તિ આપે છે–એથી જ જૈનધર્મનો મહિમા છે. આ
સિવાય બીજી રીતે–પુણ્ય વગેરેથી જૈનધર્મનો મહિમા માને તો તેણે
જૈનશાસનને જાણ્યું જ નથી......
આહા! જૈનધર્મ શું ચીજ છે તેની વાત લોકોએ યથાર્થ સાંભળી પણ
નથી. એક ક્ષણ પણ જૈનધર્મ પ્રગટ કરે તો અનંત ભવનો ‘કટ’ થઈ જાય, ને
આત્મામાં મોક્ષની છાપ પડી જાય,–મુક્તિની નિઃશંકતા થઈ જાય.–આવો
જૈનધર્મ છે. માટે હે ભવ્ય! ભવના નાશ માટે તું આવા જૈનધર્મને ભાવ.
હજી તો અનંતભવની શંકામાં જે પડયો હોય,–અરે! ભવ્ય–અભવ્યની
પણ શંકામાં પડયો હોય–એવા જીવને તો જૈનધર્મની ગંધ પણ આવી નથી.
હવે કહે છે કે હે મુનિ! બાર પ્રકારનાં તપ વગેરે પણ ભાવશુદ્ધિ નિમિત્તે જ છે, માટે
ભાવવિશુદ્ધિ નિમિત્તે તું તે તપ વગેરેને ભાવ.
ભાવવિશુદ્ધિ એટલે સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્ર, તે તો શુદ્ધ જ્ઞાયકસ્વભાવના જ અવલંબને
છે; તે વિશુદ્ધતા નિમિત્તે તું બાર પ્રકારના તપને કે
ફાગણઃ ૨૪૮૨ ઃ ૭૭ઃ