પોતાની મેળે જ બ્રહ્મચર્ય–જીવન ગાળવાનો નિર્ણય કર્યો છે, તે માટે કોઈએ તેમને કહ્યું નથી, એટલું જ નહિ
પરંતુ જ્યારે તેમણે બ્રહ્મચર્ય માટેના પોતાના વિચારો જણાવ્યા ત્યારે તેમની દ્રઢતાની કસોટી કરીને જ તેમના
વડીલોએ તેમને સંમતિ આપી છે. આ બહેનો પોતાની ભૂમિકાને લક્ષમાં રાખીને રાત્રીભોજનત્યાગ, કંદમૂળ
વગેરે અભક્ષ્ય ત્યાગ ઈત્યાદિ યોગ્ય સંયમપૂર્વક રહે છે; અને નિવૃત્તિપૂર્વક પોતાના ધ્યેયને પહોંચી વળવા માટે
શક્તિ અનુસાર પ્રયત્ન કર્યા કરે છે. સંતોની છાયામાં આત્મસાધના વડે તેઓ પોતાના શીઘ્ર ધ્યેયને પ્રાપ્ત
કરો..... એવી ભાવના છે.
તથા દસલક્ષણધર્મનું સમૂહપૂજન કર્યું હતું. ત્યાર બાદ આજના પ્રસંગ નિમિત્તે શ્રી જિનવાણી માતાની રથયાત્રા
બેન્ડવાજાં સહિત નીકળી હતી. બ્રહ્મચર્ય લેનારા ચૌદ બહેનો સહિત રથયાત્રા ગામમાં ફરીને ‘શ્રી પ્રવચનમંડપે’
આવી હતી.... ત્યાં પ્રવચનમાં પૂ. ગુરુદેવે વૈરાગ્યપૂર્વક કહ્યું હતું કે “આ શરીર તો ધૂળનું ઢીંગલું છે તેમાં ક્યાંય
આત્માનું સુખ નથી.......તેના ઉપરથી દ્રષ્ટિ હઠાવીને, ચૈતન્યસ્વભાવમાં એકાગ્ર થતાં અંદરથી શાંતિનું એક ઝરણું
આવે છે! જીવ જે શાંતિ લેવા માગે છે તે કોઈ સંયોગોમાંથી નથી આવતી પણ પોતાના સ્વભાવમાંથી જ આવે
છે.” પૂ. ગુરુદેવનું અધ્યાત્મરસ–ઝરતું આ પ્રવચન સભાજનોને વૈરાગ્યની ધૂનમાં ડોલાવતું હતું. એ ચૈતન્યસ્પર્શી
પ્રવચનનું શ્રવણ કર્યા બાદ ચૌદે બહેનો એકસાથે બ્રહ્મચર્યપ્રતિજ્ઞા લેવા માટે હાથ જોડીને ઊભા થયા....ને
સભાજનો ઉત્સુકતાથી એ વૈરાગ્યપ્રસંગ નીહાળી રહ્યા....
ત્યાર બાદ.... “નાની ઉમરમાં આ બહેનો બ્રહ્મચર્યપ્રતિજ્ઞા લ્યે છે તે બહુ સારું કામ કરે છે” એમ કહીને, પૂ.
ગુરુદેવે બ્રહ્મચર્યપ્રતિજ્ઞા આપી હતી કે–તમારે ચૌદેય દીકરીઓએ પંચપરમેષ્ઠીની સાખે, ચાર તીર્થની સાખે ને
આત્માની સાખે જાવજ્જીવપર્યંત–આખી જિંદગી બ્રહ્મચર્ય પાળવું.
શાસ્ત્રોમાં બ્રહ્મચર્યના વખાણ ઘણા આવે છે; દ્રષ્ટિ સહિતની વાત તો જુદી છે, અને ત્યારે પહેલાંં પણ પાત્રજીવને
બ્રહ્મચર્યાદિનો રંગ હોય છે.
છે.....અભ્યાસ કરે છે...........ને સમજણના લક્ષે આ કામ કરે છે; ધર્મનું મૂળસ્વરૂપ શું છે ને આ
બ્રહ્મચર્યપ્રતિજ્ઞાની મર્યાદા કેટલી છે તે તેમના ખ્યાલમાં છે. પહેલાંં છ બેનુંએ પ્રતિજ્ઞા લીધી હતી ને આજે આ
ચૌદ બેનુંએ પ્રતિજ્ઞા લીધી, આમ વીસ બેનો થયા. આવો પ્રસંગ ઘણા વર્ષે બને છે. રામજીભાઈ તો કહે છે કે
‘દીકરીયુંએ ડંકા માર્યા છે.” બીજાઓએ આનું અનુકરણ કરવા જેવું છે. ઘણા તો પચાસ પચાસ વર્ષે પણ વૃત્તિને
વાળી નથી શકતા, ત્યારે આ તો નાની નાની ઉમરમાંથી આ જાતની જવાબદારી લ્યે છે તે બેનોએ ઘણી હિંમત
કરી છે..........કોઈએ તેમને કહ્યું નથી પણ તેઓને પોતાની મેળે જ આ જાતના ભાવ થયા છે...........આ તો
સહજના સોદા છે......” (પૂ. ગુરુદેવે આટલું કહ્યા બાદ હિંમતભાઈ ભાષણ કરવા ઉભા થયા.........પણ ત્યાં તો
અચાનક એક વાત યાદ આવતાં પૂ. ગુરુદેવે કહ્યું–)