લો–લગની લાગી છે. આવી લગનીથી દ્રઢ પ્રયત્ન કરતાં જરૂર આત્માનો અનુભવ થાય છે. માટે તે જ કરવા જેવું
છે–એમ આચાર્યદેવનો ઉપદેશ છે.
પ્રયત્ન ને ચિંતા કર્યા કરે છે; જેને પુત્રનો પ્રેમ છે તે પુત્રની પાછળ કેવા ઝૂરે છે?–ખાવા પીવામાં કયાંય ચિત્ત
લાગે નહિ ને ‘મારો...પુત્ર’ એવી ઝૂરણા તે નિરંતર કર્યા કરે છે! તેમ આ ચૈતન્યસ્વરૂપ આત્માની જેને ખરેખરી
પ્રીતિ છે તે તેની પ્રાપ્તિ માટે દિનરાત ઝૂરે છે એટલે કે તેમાં જ વારંવાર પ્રયત્ન કર્યા કરે છે... વિષય–કષાયો તેને
રુચતા નથી..... એક ચૈતન્ય સિવાય બીજે કયાંય તેને ચેન પડતું નથી... એની જ ભાવના ભાવે છે, એની જ
વાત જ્ઞાનીઓ પાસે પૂછે છે...એનો જ વિચાર કરે છે.
કયાંય જંપ વળતો નથી... કેમકે તેની રુચિ માતાની ગોદમાં પોષાણી છે; તેમ જિજ્ઞાસુ આત્માર્થી જીવની રુચિ
નથી...દિનરાત એ જ ચર્ચા...એ જ વિચાર... એ જ રટણા એને માટે જ ઝૂરણા! જુઓ, આવી અંદરની ધગશ
જાગે ત્યારે આત્માની પ્રાપ્તિ થાય. અને આત્માની જેને એકવાર પ્રાપ્તિ થઈ ગઈ–અનુભવ થઈ ગયો તે
સમકિતી પણ પછી વારંવાર તેના આનંદની જ વાર્તા–ચર્ચા–વિચાર અને ભાવના કરે છે. ‘આત્માનો આનંદ
આવો..... આત્માની અનુભૂતિ આવી... નિર્વિકલ્પતા આવી’–એમ તેની જ લગની લાગી છે. જ્ઞાન ને આનંદ
જ મારું સ્વરૂપ છે–એમ જાણીને એક તેની જ લો લાગી છે, તેમાં જ ઉત્સાહ છે, બીજે કયાંય ઉત્સાહ નથી.
આવી લગનીપૂર્વક જ્ઞાનાનંદસ્વરૂપ આત્માની ભાવનાથી–દ્રઢ પ્રયત્નથી–અજ્ઞાન છૂટીને જ્ઞાનમય નિજપદની
પ્રાપ્તિ થાય છે.
અનુગ્રહપૂર્વક અમને ઉપદેશ આપ્યો...શું ઉપદેશ આપ્યો?
નિજવૈભવ પ્રગટ કર્યો.
અહીં દર્શાવીએ છીએ. આનાથી વિપરીત ઉપદેશ વડે જો કોઈ ધર્મ મનાવતું હોય
તો ભગવાનનો અને સંતોનો અનુગ્રહ તેના ઉપર છે જ નહિ.