Atmadharma magazine - Ank 165
(Year 14 - Vir Nirvana Samvat 2483, A.D. 1957).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 16 of 21

background image
: અષાડ : ૨૪૮૩ : આત્મધર્મ : ૧૫ :
ધર્મ થાય–એમ કહો તો તેમાં પરથી આત્માનું અતત્પણું (ભિન્નપણું) સિદ્ધ થતું નથી, એટલે તે અનેકાંત નથી.
“આમ પણ થાય ને આમ પણ થાય” –એમ અનેકાંત ગરબડ નથી કરાવતો, પણ “આમ છે ને બીજી રીતે
નથી” એમ યથાર્થ વસ્તુસ્વરૂપને અનેકાંત નિશ્ચિત કરાવે છે. વસ્તુસ્વરૂપમાં હોય તેવા ધર્મોને માનવા તે
અનેકાંત છે, પણ વસ્તુસ્વરૂપમાં ન હોય તેવા ધર્મોને માનવા તે તો મિથ્યાત્વ છે. જેમકે પરનું ન કરે એવો ધર્મ
આત્મામાં છે, પરંતુ પરનું કરે એવો તો ધર્મ આત્મામાં નથી; છતાં આત્મા પરનું કરે એમ માનવું તે મિથ્યાત્વ છે.
આત્મા પોતાનું કરે, ને પરનું પણ કરે–ત્યાં વિરુદ્ધધર્મત્વ ન થયું, પણ આત્મા પોતાનું કરે ને પરનું ન કરે–એમાં
વિરુદ્ધધર્મત્વવડે વસ્તુની સિદ્ધિ થઈ, તેથી તે અનેકાંત છે.
પોતાના જ્ઞાયક સ્વભાવપણે આત્મા ત્રિકાળ તદ્રૂપ (–તે મય) છે અને પરની સાથે આત્મા કદી
તદ્રૂપ નથી એટલે કે અતત્રૂપ છે. એમ તદ્રૂપપણું તથા અતદ્રૂપપણું એવા બંને વિરુદ્ધ ભાવોને એક સાથે
ધારણ કરવા તે વિરુદ્ધધર્મત્વ શક્તિનું લક્ષણ છે. જે તદ્રૂપ હોય તે જ અતદ્રૂપ કેમ હોય? એમ અજ્ઞાનીને
વિરુદ્ધતા લાગે, પણ ભગવાન કહે છે કે એવા ધર્મોને ધારણ કરવાનો તો તારો સ્વભાવ છે; પોતાપણે તત્ ને
પરપણે અતત્ એવા વિરુદ્ધધર્મને ધારણ કરે એવો જ તારો અવિરુદ્ધ સ્વભાવ છે. તત્–અતત્, એક–અનેક,
સત્–અસત્ વગેરે ચૌદ બોલથી અનેકાંતની વ્યાખ્યાનું ઘણું વિસ્તારથી સ્પષ્ટીકરણ આ પરિશિષ્ટની શરૂઆતમાં
આવી ગયું છે.
આત્માનો સ્વભાવ પોતાના સ્વરૂપે રહેવાનો છે, ને પરરૂપે નહિ થવાનો તેનો સ્વભાવ છે, એટલે પર
પાસેથી કાંઈ મદદ લ્યે કે પરચીજ આત્માને શરણભૂત થાય–એવો વસ્તુસ્વભાવ નથી. “चत्तारि शरणं
पव्वज्जामि अरहंतं शरणं पव्वज्जामि................” એમ ભક્તિમાં વિનયથી બોલાય, તેમાં અરિહંત વગેરેને
ઓળખીને તેમના બહુમાનની ભાવના છે; પણ ખરેખર આત્મા પરનું શરણ લ્યે કે પર કોઈ આત્માને શરણ
આપે–એવો પોતાનો કે પરનો સ્વભાવ નથી. જો આત્માને પરનું શરણ હોય તો તે પર સાથે તદ્રૂપ–એકમેક થઈ
જાય; પણ એમ કદી બનતું નથી. અનેકાન્ત સ્વભાવરૂપી અભેદ કિલ્લો એવો છે કે આત્માને સદા પરથી અત્યંત
ભિન્ન જ રાખે છે, પરના એક અંશને પણ આત્મામાં આવવા દેતો નથી અંર્તદ્રષ્ટિથી આવા (–પરથી અત્યંત
વિભક્ત ને પોતાના સ્વરૂપથી એકત્વ) વસ્તુસ્વભાવને ઓળખવો તે અપૂર્વ સમ્યગ્દર્શન ને સમ્યગ્જ્ઞાન છે.
આત્મા પોતાના જ્ઞાનપણે છે ને પરજ્ઞેયપણે નથી. જ્ઞાન સાથે તત્પણું છે, ને પરજ્ઞેયો સાથે અતત્પણું છે.
આ આત્મા પોતાથી ભિન્ન કોઈ પણ દ્રવ્યનું, કોઈ પણ ક્ષેત્રમાં, કોઈ પણ કાળે કે કોઈ પણ પ્રકારથી કિંચિત્ કરી
શકે નહિ, કેમ કે તેને પર સાથે અતત્પણું છે બસ, બધાયથી છૂટાછેડા! એક સ્વતત્ત્વનું જ અવલંબન રહ્યું.
આત્મા અને પરવસ્તુ (શરીર વગેરે) કદી ક્ષેત્રથી પણ ભેગા રહ્યા નથી, સૌનું સ્વક્ષેત્ર ભિન્ન ભિન્ન છે. આત્માને
પોતાના અસંખ્ય પ્રદેશોરૂપી સ્વક્ષેત્રથી સત્પણું છે, ને શરીરાદિના પ્રદેશોરૂપ પરક્ષેત્રથી અસત્પણું છે બંને
એકપણે કદી ભેગા થયા જ નથી, જુદા જુદા બે પણે જ સદાય રહ્યા છે, તો કોઈ કોઈનું શું કરે? એ જ ન્યાયે
આત્મા અને કર્મનું પણ પરસ્પર અતત્પણું સમજવું. પોતાના સ્વધર્મોથી બહાર નીકળીને કદી કર્મપણે આત્મા
થયો જ નથી, ને કર્મો આત્માના સ્વરૂપમાં આવ્યા જ નથી, તો આત્માને તે શું કરે?
પ્રશ્ન:– શું કર્મ નથી?
ઉત્તર:– કર્મ નથી એમ કોણે કહ્યું? કર્મમાં કર્મ છે પણ આત્મામાં કર્મ નથી. અને આત્મામાં જેનું અસ્તિત્વ
નથી તે આત્માને શું કરે? આત્મા પોતાના ચૈતન્યમય દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયો સાથે એકરૂપ છે ને કર્મના દ્રવ્ય–ગુણ–
પર્યાયોથી અતત્રૂપ છે–જુદો છે. જો આમ ન હોય તો આત્મા અને જડ બંને એકમેક થઈ જાય, એટલે વસ્તુનો
જ અભાવ થઈ જાય–વસ્તુના અભાવને તો કોણ ઈચ્છે? નાસ્તિક હોય તે એવું માને!
એક વસ્તુમાં કાર્ય થતી વખતે બીજી ચીજને નિમિત્ત કહેવાય છે તે તો, તે કાર્યને અને તેને યોગ્ય હાજર
રહેલી બીજી ચીજને ઓળખાવવા માટે જ કહેવાય છે, પરંતુ તે બીજી ચીજ કાંઈ પણ કરી દે છે–એમ બતાવવા
માટે તેને કાંઈ નિમિત્ત નથી કહેતા. નિમિત્ત સાથે કાર્યનું અતત્પણું છે. જેને જેની સાથે