અંક પાંચમો રામજી માણેકચંદ દોશી ૨૪૮૪
માટે પૂ. ગુરુદેવ કોઈ કોઈવાર ત્યાં પધારે છે. ત્યાંથી આવ્યા
બાદ વૈરાગ્યભર્યા ઉદ્ગારો કાઢતાં એક વાર ગુરુદેવે કહ્યુંઃ
વર્ષની ઉંમર હોય, ચડતું લોહી હોય, છતાં ક્ષણમાં ક્ષય લાગુ
છે?–ના. પણ જીવની ઇચ્છા શરીરમાં શું કામ આવે? જીવ કાં
તો દેહની સામે જોઈને દુઃખી થાય, ને કાં તો આત્માની સામે
પોતાનું શરણ માને છે, એટલે દેહમાં ક્ષયાદિ થતાં, જાણે કે
પોતાનું સર્વસ્વ ચાલ્યું જતું હોય–એમ હતાશ અને દુઃખી થાય
જડ ક્ષણિક સંયોગરૂપ છે, એ દેહ તારો નથી, દેહમાં તારું શરણ
નથી, એ દેહનો એક રજકણ પણ તારી સાથે નહિ રહે. માટે
સાચવવા જતાં આત્માના ગુણમાં ક્ષય લાગુ પડી જાય છે–
તેનો વિચાર કર. દેહના ક્ષયની ચિંતા કરવા કરતાં આત્મામાં
વિચાર કર. અક્ષયસ્વરૂપ ચૈતન્યના લક્ષે કર્મોનો ક્ષય કરતાં,
તને ભાવ આરોગ્યમય એવા સિદ્ધપદની પ્રાપ્તિ થશે, ને પછી
ભાવના કર.