ATMADHARMA Regd. No. B. 4787
___________________________________________________________________________________
भव्य जीवो
घोर संसारना मूळने अत्यंत परिहरो
नियमसारनी ११–१२मी गाथामां कह्युं के आत्मानुं सहज ज्ञान ते मोक्षनुं मूळ छे, तेने पामीने
भव्यजीवो घोर संसारना मूळने परिहरो. समस्त शुभ के अशुभ ते घोर संसारनुं मूळ छे, तेने अत्यंत
परिहरो एटले के सहजज्ञानस्वभावने अत्यंत अंगीकार करो. शुभ के अशुभ बंनेथी उपर जतां जीव
समग्र शाश्वतसुखने पामे छे.
जुओ, आमां अशुभनी जेम शुभने पण घोर संसारनुं मूळ कह्युं. संसारना मूळने मोक्षनुं कारण
मानीने सेवे तेनो क्यांथी आरो आवे?
बीजुं, अशुभनी जेम शुभने पण अत्यंत परिहरवानुं कह्युं, ते शुभने अंगीकार करतां करतां
शुद्धता के सुख नथी पमातुं, पण तेनो अत्यंत परिहार करवाथी (ने सहज ज्ञानने अंगीकार करवाथी)
शुद्धता के सुख पमाय छे.
वळी, शाश्वतसुख ते अशुभ ने शुभ ए बंनेथी उपर छे, एटले शुभमां रहीने सुख नथी पमातुं
पण ते शुभने ओळंगीने तेनाथी उपर एवा सहज ज्ञानस्वभावमां ऊंडा ऊतरवाथी सुख पमाय छे.
आ रीते मोक्षना मूळरूप सहजज्ञानस्वभावने ओळखीने तेने अंगीकार करवाथी–अंतर्मुख थईने
तेमां ऊंडा ऊतरवाथी–भव्यजीवने घोर संसारनुं मूळ छेदाइ जाय छे, ने ते शाश्वतसुखने पामे छे.
शुभ पोतामां थाय छे माटे तेने ‘अभूतार्थ’ न कहेवाय–एम नथी. शुभ भाव पोतानी पर्यायमां
थतो होवा छतां तेना आश्रये हितनी प्राप्ति नथी थती, तेथी तेने ‘अभूतार्थ’ कहेवामां आवे छे. पोतानी
पर्यायमां तेनुं अस्तित्व ज नथी–एम कांई ‘अभूतार्थ’ नुं तात्पर्य नथी, पण तेना आश्रयथी कल्याणनी
प्राप्ति थती नथी केमके ते स्वभावभूत नथी–एम बतावीने तेनो आश्रय छोडाववा माटे तेने ‘अभूतार्थ’
कहे छे. त्रिकाळी एकरूप रहेनार द्रव्यस्वभाव भूतार्थ छे, ते भूतार्थस्वभावना आश्रये कल्याण थाय छे;
अने ते भूतार्थस्वभावनी द्रष्टिथी भेदरूप के रागरूप समस्त व्यवहार अभूतार्थ छे. अभूतार्थ कहो के
परिहरवायोग्य कहो, तेनो परिहार करीने सहज स्वभावने अंगीकार करवाथी घोर संसारनुं मूळ छेदाइ
जाय छे ने जीव परम शाश्वत सुखने पामे छे.
(नि. कळश–१८ना उपरना प्रवचनमांथी)
अनंत चतुष्टयनो नाथ
मोक्षनी प्राप्ति माटे केवा आत्माने भाववो, ते कहे छेः स्वाभाविक अनंत चतुष्टयथी जे सदा सनाथ छे
एवा आत्माने सहज चिद्दविलासरूपे भाववो. रागना स्वामीपणे आत्माने न भाववो, अल्पज्ञतावाळा
आत्माने न भाववो, पण कारणरूपे अनंत चतुष्टयथी सदा परिपूर्ण जेनो सहज चैतन्यविलास छे एवा
आत्माने भाववो. भावना एटले श्रद्धा–ज्ञान–रमणता;
स्वभावमां तो अनंतचतुष्टयनी ताकात सदाय पडी छे, ते स्वभाव. चतुष्टयथी आत्मा ‘सनाथ’ छे,
अने सहज चैतन्यरूपे तेनो विलास छे, आवा आत्मामां एकाग्र थईने तेनी भावना करवाथी केवळज्ञानादि
अपूर्व चतुष्टय प्रगटे छे. आ रीते सहज चैतन्यविलासरूपे आत्मानी भावना करवी ते मोक्षमार्ग छे.
अहा, आत्मा तो सहज चतुष्टयनो धणी छे, त्रणे काळे तेनी पासे अनंतचतुष्टयनी ताकात भरेली छे;
पण जीवे अनंतचतुष्टयना नाथनी कदी भावना करी नथी, ते अनंतचतुष्टयना नाथनी जे भावना करे ते
मुक्तिसुंदरीनो नाथ थाय छे.
(प्रवचनमांथी)
___________________________________________________________________________________
स्वाध्याय मंदिर ट्रस्टवती मुद्रक अने प्रकाशक हरिलाल देवचंदः शेठ आनंद प्रि. प्रेस– भावनगर.