आवीने बालतीर्थंकर मातापिताने सोंप्या...अने पछी पूजन तथा तांडव नृत्यादि करीने इन्द्रादि देवो स्वस्थानके
पाछा गया..जतां जतां इन्द्रमहाराज केटलाक देवोने त्यां मूकता गया अने आज्ञा करी केः हे देवो! तमे आ
बालतीर्थंकर प्रभुने खेलाववा माटे अहीं ज रहेजो..भक्तिपूर्वक तेमने खेलावजो..नाना बाळकनुं रूप धारण करीने
तमे पण तेमनी साथे खेलजो..ने तेमनी संभाळ राखजो..
कोई सूक्ष्म तत्त्व संबंधमां तेमने संदेह रहेतो हतो. गगनमां विचरता विचरता एक वार ते बंने मुनिवरो,
सिद्धार्थ महाराजाना महेल समीप आव्या; ते वखते नानकडा वर्द्धमानकुंवर देवनी पासे खेली रह्या हता..ए
बालतीर्थंकरनी मुद्रा नीहाळतां ज संजय अने विजय ए बंने मुनिवरोनो संदेह दूर थई गयो..अने तेमने
श्रुतनी विशेष निर्मळता प्रगट थई.. बालतीर्थंकरना निमित्ते पोतानी मतिनी निर्मळता थई तेथी ते
मुनिवरोए वर्द्धमानकुमारनुं “सन्मतिनाथः” एवुं नाम पाडयुं...ने प्रमोदथी तेओए कह्युं केः आ बाळक
सन्मतिना नाथ एटले केवळज्ञानना स्वामी थशे.
इन्द्र महाराजाए कह्युंः देवो! भरतक्षेत्रमां अत्यारे अंतिम तीर्थंकर श्री वर्द्धमानकुमार जन्मी चूकया छे, अने
बालवय होवा छतां तेओ सौथी विशेष बळवान छे. त्रण ज्ञानना धारक ए बालतीर्थंकरनुं बळ