Atmadharma magazine - Ank 180
(Year 15 - Vir Nirvana Samvat 2484, A.D. 1958).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 18 of 34

background image
આસોઃ ૨૪૮૪ઃ ૧૭ઃ
આ પ્રમાણે વિચારીને મુનિભાવના ભાવવા લાગ્યો..તથા અરહન્ત–સિદ્ધ–આચાર્ય–ઉપાધ્યાય અને સાધુઓને
મન–વચન–કાયાથી વારંવાર નમસ્કાર કરવા લાગ્યો; અને વિચારવા લાગ્યો કે અરિહંતો–સિદ્ધો–સાધુઓ અને
કેવળીપ્રરૂપિતધર્મ તે જ મંગલરૂપ છે, તે જ ઉત્તમ રૂપ છે અને તેનું જ મને શરણ છે; અઢીદ્વીપની અંદર કર્મભૂમિ(
પાંચ ભરત, પાંચ ઐરાવત, પાંચ વિદેહ)માં જે ભગવાન અર્હંતદેવો છે તેઓ મારા હૃદયમાં વસો..તેમને હું
વારંવાર નમસ્કાર કરું છું...હવે સર્વ પાપને હું યાવત્ જીવન છોડું છું, ચારે પ્રકારના આહારને ત્યાગું છું,
પૂર્વોપાર્જિત પાપની નિંદા કરું છું, અને સમસ્ત વસ્તુનું પ્રત્યાખ્યાન કરું છું...અનાદિકાળથી સંસારને વિષે
ઉપાર્જેલાં મારાં દુષ્કૃત્યો મિથ્યા થાઓ...હવે હું તત્ત્વજ્ઞાનમાં સ્થિર થઈને, તજવાયોગ્ય જે રાગાદિક તેને તજું છું
અને ગ્રહવાયોગ્ય જે નિજભાવ–જિનભાવ તેને ગ્રહું છું; જ્ઞાનદર્શન મારો સ્વભાવ જ છે, તે મારાથી અભેદ્ય છે,
અને શરીરાદિક સમસ્ત પદાર્થો મારાથી જુદા છે...સંન્યાસમરણ વખતે ભૂમિનો કે તૃણાદિનો સંથારો તે ખરો
સંથારો નથી, પણ દોષરહિત એવો શુદ્ધ આત્મા પોતે જ પોતાનો સંથારો છે.–આમ વિચારીને મધુ રાજાએ બંને
પ્રકારના પરિગ્રહો ભાવથી છોડયા. જેનું શરીર અનેક ઘાથી ઘવાયેલું છે એવો મધુરાજા હાથીની પીઠ ઉપર બેઠા
બેઠા જ કેશલોચ કરવા લાગ્યો...વીરરસ છોડીને શાંતરસ અંગીકાર કર્યો...અને મહાધૈર્યપૂર્વક અધ્યાત્મ યોગમાં
આરૂઢ થઈને કાયાનું મમત્વ છોડી દીધું..
મધુ રાજાની આવી પરમ શાંતદશા દેખીને તેને નમસ્કાર કરતો થકો શત્રુઘ્ન કહેવા લાગ્યોઃ ‘હે સાધો! મારો
અપરાધ ક્ષમા કરો...ધન્ય છે આપના વૈરાગ્યને! યુદ્ધ દરમિયાન મધુ રાજાનો પ્રથમ વીરરસ અને પછી શાંતરસ દેખીને
દેવો પણ આશ્ચર્યપૂર્વક પુષ્પવૃષ્ટિ કરવા લાગ્યા..મહાધીર મધુરાજ એક ક્ષણમાં સમાધિમરણ કરીને ત્રીજા સ્વર્ગમાં દેવ
થયા. અને શત્રુઘ્ને તેમની સ્તુતિ કરીને મથુરાનગરીમાં પ્રવેશ કર્યો.
અસુરેન્દ્રે (અર્થાત્ ચમરેન્દ્રે) મધુરાજાને જે મહા પ્રચંડ ત્રિશૂલ આપેલ હતું તેનો અધિષ્ઠાતા દેવ મધુ
રાજાના મરણથી ખેદખિન્ન થઈને અસુરેન્દ્ર પાસે આવ્યો, અને લડાઈના તથા મધુરાજાના મરણના સમાચાર
કહ્યા. અસુરેન્દ્રને મધુરાજા સાથે અત્યંત મિત્રતા હતી. તેથી મહાક્રોધપૂર્વક પાતાળમાંથી નીકળીને તે મથુરા
આવવા ઉદ્યમી થયો.
તે વખતે ગરુડેન્દ્ર તેની પાસે આવ્યો ને પૂછયુંઃ હે દૈત્યેન્દ્ર! કઈ તરફ જવાની તૈયારી કરો છો?
ચમરેન્દ્રે કહ્યું– જેણે મારા મિત્ર મધુને માર્યો છે તેને કષ્ટ દેવા માટે જાઉં છું.
ગરુડેન્દ્રે કહ્યું–શું વિશલ્યાનું માહાત્મ્ય તમે નથી જાણતા? યુદ્ધમાં જ્યારે રાવણની અમોઘશક્તિથી લક્ષ્મણજી
મૂર્ચ્છિત થઈ ગયા હતા ત્યારે એ વિશલ્યાના સ્નાનજળના પ્રભાવથી જ એ અમોઘશક્તિ ભાગી ગઈ હતી, એ શું તમે
નથી સાંભળ્‌યું? (વિશલ્યા તે લક્ષ્મણની પટરાણી છે.)
ચમરેન્દ્રે કહ્યુંઃ વિશલ્યાની એ અદ્ભુતશક્તિ કુમાર અવસ્થામાં જ હતી, અત્યારે તો તે વિષરહિત નાગણી
સમાન થઈ ગઈ છે; જ્યાં સુધી તેણે વાસુદેવનો આશ્રય નહોતો કર્યો ત્યાં સુધી જ બ્રહ્મચર્યના પ્રસાદથી તેની
અસાધારણ શક્તિ હતી; અત્યારે જો કે તે પતિવ્રતા છે પણ બ્રહ્મચારિણી નથી, તેથી હવે તેનામાં તેવી શક્તિ
નથી. તેથી હવે હું મારા મિત્ર મધુરાજાના શત્રુ ઉપર જઈને તેનું વેર વાળીશ.–આમ કહીને તે ચમરેન્દ્ર મથુરા
આવ્યો.
મથુરા આવીને ચમરેન્દ્રે જોયું કે અહીં ઠેર ઠેર ઉત્સવ ઉજવાઈ રહ્યો છે...મથુરાનગરીમાં જેવો ઉત્સવ મધુરાજાના
વખતમાં હતો તેવો જ ઉત્સવ નગરજનો અત્યારે પણ ઊજવી રહ્યા છે. આ જોઈને ચમરેન્દ્રે વિચાર્યું કે અરે! આ લોકો
મહાદુષ્ટ અને કૃતઘ્ની છે, નગરીનો ધણી તેના પુત્ર સહિત મૃત્યુ પામ્યો છે ને બીજો રાજા આવીને બેઠો છે છતાં આ
લોકોને શોક નથી પણ ઊલટો હર્ષ છે! જેની ભુજાની છાયમાં ઘણા કાળ સુધી સુખથી રહ્યા છતાં તે મધુરાજાના મરણથી
આ લોકોને કેમ કાંઈ દુઃખ ન થયું? આ લોકો મહાકૃતઘ્ની અને મૂર્ખ છે, માટે હું તેનો નાશ કરી નાંખું, આખી
મથુરાપુરીનો ક્ષય કરી નાંખું! આ રીતે મહાક્રોધપૂર્વક તે અસુરેન્દ્ર મથુરાનગરીના લોકો ઉપર ઘોર ઉપસર્ગ કરવા લાગ્યો.
આખી નગરીમાં ભયંકર મરકી ફેલાઈ ગઈ..જે જ્યાં ઊભા હતા તે ત્યાં ઊભા ઊભા જ મરવા લાગ્યા...બેઠેલા બેઠા બેઠા
મરવા લાગ્યા...સૂતેલા સૂઈ