બંધનથી છોડાવવા માંગતો હોય તેની આ
વાત છે. તે જીવ આત્મા સાથે સંબંધ જોડીને
જગત સાથેનો સંબંધ તોડે છે. તે આ પ્રમાણે–
કે કોનાથી હું રાજી થાઉં? દુનિયા દુનિયામાં,
ને હું મારામાં; હું જ્ઞાન, ને પદાર્થો જ્ઞેય; જ્ઞેયો
જ્ઞેયપણે તેમના ઉત્પાદ–વ્યય–ધ્રુવમાં પરિણમી
રહ્યાં છે, હું મારા જ્ઞાનસ્વભાવમાં જ સ્વકીય
ઉત્પાદવ્યય–ધ્રુવરૂપે પરિણમું! આમ નિર્ણય
કરીને ધર્મીજીવ જ્ઞાનસ્વભાવને આશ્રિત જ
નિર્મળભાવે પરિણમે છે. આ રીતે
જ્ઞાનસ્વભાવમાં ઉપયોગને જોડતાં પર
સાથેનો સંબંધ તૂટી જાય છે. અને
એકત્વસ્વભાવની ભાવનામાં લીન એવો તે
આત્મા પર સાથેનો સંબંધ અત્યંત તોડીને
સિદ્ધપદને પામે છે.