ઃ ૨૦ઃ આત્મધર્મઃ ૧૮પ
પ્રતિષ્ઠામહોત્સવ બાદ બે દિવસ પૂ. ગુરુદેવ ઘાટકોપર, શિવ વગેરે પરાઓમાં વસતા મુમુક્ષુ– ભક્તોને
ત્યાં પધાર્યા હતા. એક દિવસ માટુંગામાં શેઠ શ્રી કેશવલાલભાઈ પારેખને ત્યાં ગુરુદેવનો આહાર થતાં, તેના
ઉલ્લાસમાં કેશવલાલભાઈએ રૂા. ૧૦૦૧) પૂ. બેનશ્રીબેન હસ્તકના આહારદાનખાતામાં અર્પણ કર્યા હતા; એ જ
રીતે શિવમાં ભાઈશ્રી ચંપકલાલ ડગલી (બરવાળાવાળા) ને ત્યાં ગુરુદેવનો આહાર થતાં તેમણે પણ રૂા.
પ૨પ૦) (સવાપાંચ હજાર) અર્પણ કર્યા હતા. આમ ગુરુદેવના પ્રતાપે જિનશાસનની મહાન પ્રભાવના વૃદ્ધિગત
થઈ રહી છે.....તે જયવંત વર્તો!
હે જિનવર! તુજ ચરણકમળના ભ્રમર
શ્રી કહાન પ્રતાપે
‘જિન’ પામ્યો, ‘નિજ’ પામું અહો! મુજ
કાજ પૂરાં સહુ થાયે...
આશા મુજ કરજો રે પુરી....
ઉભય અણ હેતુક ઉપકારી.
પુરુષાર્થીના પડકાર
જેમ કોઈ ગરીબ હોય ને તેને મોટું રાજ
મળવાનો પ્રસંગ આવે, ત્યાં તે એમ કહે કે ‘અરે!
અમે તો ગરીબ, અમારામાં રાજ લેવાની ને રાજા
થવાની પાત્રતા ક્યાંથી હોય?–તો તે પુણ્યહીન છે.
અને જે પુણ્યવાન છે તે તો તરત જ સ્વીકાર કરે છે કે
અમે રાજા થવાને પાત્ર છીએ, અમારી તાકાતથી અમે
રાજ ચલાવશું. તેમ અહીં ગરીબ એટલે કે અજ્ઞાની
જીવને તેનું ચૈતન્યરાજ મળવાની વાત આચાર્યદેવ
સંભળાવે છે કે ‘અરે જીવ! તારામાં કેવળજ્ઞાનનું
મહાન પદ લેવાની તાકાત છે, જ્ઞાન સામ્રાજ્યને
મેળવીને તેને સંભાળવાની તારી તાકાત છે.’ ત્યાં જે
એમ કહે કે ‘અરે! અમે તો અજ્ઞાની, પાપમાં ડુબેલા;
અમારામાં કેવળજ્ઞાન લેવાની ને પરમાત્મા થવાની
પાત્રતા ક્યાંથી હોય?’ તો તે જીવ પુરુષાર્થહીન છે;
અને જે પુરુષાર્થવાન છે–આત્માનો ઉલ્લાસી છે–તે તો
એ વાત સાંભળતા તરત જ સ્વીકાર કરે છે કે અહો!
અમારો આત્મા કેવળજ્ઞાન લેવાને પાત્ર છે,
કેવળજ્ઞાનસામ્રાજ્યને ઝીલવાની અમારી પર્યાયમાં
તાકાત છે, અમારી તાકાતથી અમે કેવળજ્ઞાન લેશું–
આમ આત્મશક્તિનો ભરોસો કરીને તેમાં લીનતાવડે
ધર્મી જીવ કેવળજ્ઞાનસામ્રાજ્ય પ્રાપ્ત કરે છે. બધાય
જીવોમાં આવી તાકાત છે, જે તેને સ્વીકારે છે તેને
તેનું પરિણમન થાય છે–
“સર્વ જીવ છે સિદ્ધસમ.....જે સમજે તે થાય.”
(–સંપ્રદાનશક્તિના પ્રવચનમાંથી)