પોતાના મહેલમાં દાખલ થયા. ત્યાં રાણીઓનો ઉત્સાહ કોઈ ઓર જ હતો, તેઓએ દીપક વગેરેથી ભરતજીનું
સન્માન કર્યું. અને સમવસરણની પવિત્ર ભૂમિથી સ્પર્શાયેલા તેમના ચરણ– કમલોનું સ્પર્શન કર્યું. કૈલાસયાત્રા
કરીને આવેલા પુત્રો પણ માતાઓના ચરણોમાં ઝૂકીઝૂકીને, સમવસરણનું અને આદિનાથ ભગવાનનું હર્ષપૂર્વક
વર્ણન કરવા લાગ્યા.
નમસ્કાર કરવા જોઈએ.”–માતાઓ આમ કહીને રોકતી હતી તો પણ પુત્રો નમસ્કાર કરતા હતા. માતાઓએ
પુત્રોના શિરે હાથમૂકીને આશીષ્ આપી અને પુત્રોના મુખેથી કૈલાસયાત્રાનું ઉલ્લાસભર્યું વર્ણન સાંભળીને
તેઓને અતિ પ્રસન્નતા થઈ.
આવતાં ચક્ર અટકી જાય છે......ભરત બાહુબલી
યુદ્ધ થાય છે....બાહુબલી વૈરાગ્ય પામે છે ને મુનિ
થઈને એક વર્ષ સુધી અડગપણે ધ્યાનમાં રહે છે.
ભરતચક્રવર્તી તેમનું પૂજન કરવા આવે છે ને
છેવટે બાહુબલી કેવળજ્ઞાન પામે છે–આ બધું
વર્ણન હવે પછી પ્રસિદ્ધ થશે.
અંતરમાં ચૈતન્યદરિયામાં તેમને શાંતિની ભરતી
રોમરોમમાં સમાધિ પરિણમી ગઈ છે....આવા
મુનિ–અહો! જાણે કે ચાલતા સિદ્ધ!