____________________________________________________________________________
वर्ष सत्तरमुं: अंक १० मो संपादक: रामजी माणेकचंद दोशी श्रावण: २४८६
____________________________________________________________________________
आ त्म र क्ष क ब न्धु
नियमसार गा. ७७ थी ८१: आ पांच रत्नोद्वारा आचार्यदेवे समस्त विभाव
पर्यायोनो त्याग करावीने शुद्ध चिदानंद स्वरूपनुं ग्रहण कराव्युं छे. आ पांच रत्नोनुं
तात्पर्य समजीने जे जीव अंतर्मुख थईने स्वतत्त्वमां चित्तने एकाग्र करे छे अने ए
सिवायना समस्त बाह्य विषयोना ग्रहणनी चिंता छोडे छे ते जीव मुक्ति पामे छे.
–आ रीते स्वभाव अने विभावना भेदनो अभ्यास ते मुक्तिनुं कारण छे.
आवा स्वतत्त्वनो आश्रय करवो ते ज आत्मानी रक्षा करनार बंधु छे.
चैतन्यस्वभावनो आश्रय करीने विभावोना उपद्रवथी आत्मानी रक्षा करवी ते ज साचुं
रक्षापर्व छे. विष्णुकुमार मुनिने अकंपनाचार्य आदि ७०० मुनिवरोनी रक्षानो भाव
आव्यो ते धर्मना वात्सल्यनो शुभभाव हतो, ते शुभ भावथी पार एवा
चिदानंदस्वभावनुं वात्सल्य पण ते वखते साथे वर्ततुं हतुं. रागथी पण आत्मानी रक्षा
करवी (–भेदज्ञान करवुं) ते ‘आत्मरक्षा’ छे. आत्माने सम्यग्दर्शनरूपी दोरो बांधता
समस्त परभावोथी ते आत्मानी रक्षा करे छे, एटले ते ज साचुं ‘रक्षाबंधन’ छे.
सम्यग्दर्शनपरिणतिरूपी बहेन, पोताना अनादि चैतन्यबंधुने आवुं रक्षाबंधन करीने
कहे छे के हे चैतन्यबंधु! तुं समस्त परभावोथी मारी रक्षा करजे. जेटले अंशे रागादि छे
तेटले अंशे आत्माना गुणो हणाय छे अने ते रागादि भावो आत्मानी शांतिमां उपद्रव
करनारा छे, ते उपद्रवकारी भावोथी आत्माने बचाववो,–कई रीते बचाववो? के
समस्त विभावोथी भिन्न पोताना शुद्ध स्वतत्त्वमां प्रवेशीने उपद्रवकारी भावोथी
आत्माने बचाववो ते आत्मरक्षा छे.
(–श्रावण सुद पूर्णिमा–रक्षाबंधन पर्व दिने पू. गुरुदेवना प्रवचनना आधारे) वीर सं. २४८प
–२०२–