बाल विभाग
धर्मप्रेमी बालबंधुओ !
तमारा माटे एक नवीन भेट लईने आ बाल–विभाग फरी शरू थाय छे. आ
सुंदर भेद तमने जरूर गमशे...पण ते मेळववा माटे तमारे थोडीक महेनत करवी पडशे.
जुओ, आ साथेना कागळमां एक चित्र छे, तेमां नानांं नानां खानां छे.
तेमांथी जे खानामां टपकुं कर्युं छे ते खानामां लाल रंग पूरो... एटले जगतनी एक
सौथी सुंदर वस्तु तमने प्राप्त थशे. रंग पूरवामां ध्यान राखजो. टपका वगरनुं जे
खानुं होय तेमां लाल रंग पुरशो नहीं.
रंग पुरवा मांडो... ने तमारी भेट मेळवो...
भेट तमने केवी गमी ? – ते जणावशोने!
– जय जिनेन्द्र.
राजेश अने भरत बे मित्रो हता... बराबर दिवाळीने दिवसे राजेश दोडंदोड भरत पासे जतो हतो...
तेना हाथमां दीवाळीनुं “आत्मधर्म” हतुं. त्यां रस्तामां ज तेनेत्र भरत मळी गयो... अने नूतनवर्षाभिनंदन
करवा लाग्यो. पण तेनी वात उपर लक्ष आप्या वगर राजेशे उतावळथी कह्युं: अरे भरत, भरत! आ वखते
तो ‘आत्मधर्म’ मां “बाल विभाग” आव्यो छे?
भरत : एम! मने बताव तो!
राजेश : हा, जो. अने वळी तेमां कंईक अटपटुं चित्र छे. अने लखे छे के तेमां एक सुंदर भेट
छूपायेली छे.
भरत : एम! आ करोळियानी जाळ जेवा चित्रमां वळी भेट?
राजेश : हा; पण ते भेट मेळववा आपणे आपणे एमां रंग पूरवानो छे. चाल आपणे अत्यारे ज
रंग पूरीए
भरत : पण राजेश! अमारे तो हजी आत्मधर्म नथी आव्युं. – हुं शेमां रंग पुरु?
राजेश : एम केम? आत्मधर्म अमारे तो आवी गयुं, ने तमारे हजी केम नथी आव्युं?
भरव : अमे हजी तेनुं लवाजम नथी भर्युं.
राजेश : तो शुं तमे ग्राहक नथी थवाना?
भरत : अरे, एम ते कदी बने? अमे ग्राहक तो थवाना ज छीए.
राजेश : तो हजी लवाजम केम नथी मोकल््युं?
भरत : आळस! मारा बापुजी कहेता हता के वी. पी. आवशे एटले चार रूपिया ने ७७ नवा पैसा
भरीने छोडावी लेशु.
राजेश : पण भरत! तुंंं विचार तो कर के वी. पी. तो कोण जाणे क्यारेय आवशे? वळी तेमां ७७
पैसानुं खर्च पण वधारे आवशे. अने बाल विभागमां तुं रंग क्यारे पूरीश?
भरत : तो शुं करुं?
राजेश : अत्यारे ने अत्यारे तारा बापुजी पासे जा, अने तेमनी पासेथी चार रूा. लईने मनीओर्डर
करी नांख, एटले बेत्रण दिवसमां ज ‘आत्मधर्म’ आवी जशे... अने वळी ७७ पैसानो फायदो थशे ते
नफामां. आपणे भणेला थईने आवो हिसाब भूलीए?
भरत : हुं हमणां ज जईने आ काम करुं छुंं धर्मनां काममां वळी ढील शी!
–आम कहीने भरत दोडतो घर तरफ गयो. पाछळथी राजेशे साद पाडीने कह्युं : जोजे हो... उतावळमां
ने उतावळमां ग्राहक नंबर लखवानुं भूली न जतो; नहितर वळी एकाद दिवसनुं मोडुं थशे. भरते ए
सांभळ्युं हशे के नहीं,–कोण जाणे?
बालबंधुओ! तमारे माटे “बाप तेवा बेटा” नामनी एक टचुकडी वार्ता छापवा माटे मोकली हती,
पण जग्याना अभावे आ अंकमां छापी शकाणी नथी. पाछळना पाने एक कविता अने त्रण प्रश्नो
आप्या छे, ते तमने जरूर गमशे.